ПСАЛМ 109
Давидов псалм
Му рече Господ на мојот Господ: „Седи од Мојата десна страна, додека ги ставам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.
2 Жезолот на Твојата сила ќе Ти го прати Господ од Сион:
владеј меѓу непријателите Свои.
3 Со Тебе е власта во денот на моќта Твоја,
Во сјајот на светите Твои.
Од утробата пред зората Те родив.
4 Се заколна Господ и нема да се покае:
Ти си вечен Свештеник по чинот Малхиседеков.
5 Господ Кој е од Твојата десна страна, во денот на гневот Свој
Он ги порази царевите;
6 ќе изврши суд на народите, ќе ја исполни земјата со трупови, ќе ги скрши главите на многумина на Земјата.
7 Од потокот на патот ќе пие, и затоа високо ќе ја крене главата.
Да проучиме еден мал, но преубав, возвишен псалм, исполнет со снага и драматичност. Поврзан е со празникот Рождество Христово и како што натписот кажува, тој е Давидов псалм.
„ Му рече Господ на мојот Господ: „Седи од Мојата десна страна, додека ги ставам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои.“
Поетот и пророкот Давид има видение за Бога, Го видел Бога и лично разговарал со Него. „Му рече Господ на мојот Господ“. „Му рече.“ Тоа не е толкување на еврејскиот збор „амар“, што значи –говорам, туку „неум“ што се толкува како „прорекувам“ и ретко се користи. Значи Господ пророкува за мојот Господ: „Господ на мојот Господ“. Два Господа? Како е тоа можно? Првиот Господ е Адонај – Отецот, вториот Господ е Синот – Христос. Но, зошто Отецот и Синот ги именува со тој збор, користејќи ист корен на зборот? За да покаже дека девете лица се една природа, еден Бог. Немаме два Бога. Логосот е Синот Божји Кој е со иста суштина со Бог Отецот.
Пророкот пред своите очи има новороденче, Исус, како доенче повиено во пелени. Тоа не е ни дете, ни доенче. Тоа е самиот Господ, второто Лице на Светата Троица. Но пророкот не се плаши што Он е дете, не се плаши од она што би соблазнувало. Потполно верува во Него. Иако Он е негов наследник, негов потомок и, иако од плодовите на неговите бедра ќе излезе, сепак гледајќи Го во пелени, исповеда дека тоа е негов Господ. Бог Отецот му рекол дека е негов Господ. Имаме откровение на Божеството Христово и Неговата едносушност со Отецот: „Му рече Господ на мојот Господ.“ Колку е убаво тоа што говори токму за она што виделе неговите очи! Можеме да говориме и објаснуваме само она што гледаме и слушаме.
„Седи од Мојата десна страна“, вели Отецот на Својот раѓан Син. Зошто од десната страна? Од десната страна оддаваме почест на оној кој е поголем од нас или еднаков на нас. Во Божеството нема повисоки величини. „Јас и Отецот“, Јас Логосот, Јас Синот, „едно сме“. Вели: „Седи од Мојата десна страна“ за да го назначиш Божеството, за да покажеш едносушност. Овој псалм е исполнет со догматски значења.
„ Додека ги ставам непријателите Твои во подножјето на нозете Твои“; додека непријателите Твои не ги направам „подножје на нозете Твои“. Сликата е земена од војните во кои победниците, за да ја покажат совршената победа над противниците, истите ги правеле „подножје“ на своите нозе. Седеле на престолот и ги ставале своите нозе на главата на непријателот. Совршен неуспех на противникот.
Забележуваме две работи во овој стих. Прво, потполно потчинување на Христовите непријатели, без разлика дали тие се еретици, отстапници, оние кои се одрекле од Него или неверници. Второ, Отецот на себе ја презема заштитата на Синот и Он дава победа. Биди мирен, Му вели, во пелени си. Јас ќе војувам и ќе победам за Тебе. Отецот војува наместо Синот. Сака да покаже дека на Синот не Му е потребна човечката одбрана, дека не Му е потребна нашата борба, нашата заштита, нашата помош. Он Го има Својот Отец кој се грижи за Него. Ако Он (Отецот) не направи соработници Свои, Он тоа го прави заради нашата слава и нашето учество во Неговиот живот. Значи, Синот ќе победи.
„2 Жезолот на Твојата сила ќе Ти го прати Господ од Сион:
владеј меѓу непријателите Свои.“
Очигледно е дека ова го говори пророкот. Бидејќи од Отецот го примил пророштвото, екстатично пред Синот говори: „Жезолот на Твојата сила ќе Ти го прати Господ од Сион“. Жезалот на силата е скиптарот, железен стап со кој ќе се кршат главите на своите противници. Силата на Отецот која, Сине, ќе Ти ја испратам од Сион. Зошто вели – од Сион? Затоа што како Јудеец, во своите мисли го има Сион како центар на царството Божје. „И владеј меѓу непријателите Свои“. Се обраќа кон Христос. Не му вели: „ќе владееш“, туку, „владеј“, во сегашно време. И додава:„меѓу непријателите Свои“. Ајде да ги видиме овие две значења. „Владеј“. Едно трајно дејство – нема да се случи од еден пат, нема да победи само еднаш. Пророкот не говори за само еден настан од животот на Христос. Во Христос нема почеток и крај. Постои само секогаш и вечност, постои еден живот, постои единство во неговиот тек. Го гледа Неговото дело, ја гледа Неговата промисла во целост.
„Меѓу непријателите Свои“. Господ дојде на земјата, се роди, беше распнат и воскресе. Но, се уште не се уништени Неговите непријатели. Затоа, кога псалмопејачот говори за Господ, не говори само за Господ Кого Он лично Го живее во овој живот, туку и за Господ Кој живее и ќе живее како глава на Телото Свое. А Неговото Тело е Црквата која го продолжува Неговото дело. Значи имаме пророштво за Црквата која го истакнува своето победничко знаме меѓу своите непријатели.
За да го рзбереме ова „меѓу непријателите Свои“, да замилсиме еден непријателски воен логор. Војниците наутро се будат и гледаат дека на крајот на логорот се собрале нивните непријатели. Да го кажеме тоа на друг начин. Се будат наутро и меѓу себе го гледаат победничкиот знак на непријателите, нивните знамиња кренати. По знаците препознаваат дека противниците упаднале меѓу нив, дека непријателите успеале да навлезат. Ќе почуваствуваат ужас. Ќе сфатат дека се опколени. Ќе ги обземе вознемиреност, зошто веќе се победени.
Господ, по пат на Својата Црква, ќе шири вознемиреност и во противничките народи ќе ја воспостави Својата Црква. Видовме и гледаме како тоа постојано го постигнува. Следствено, патот на Црквата го одбележува зборот „владеј“ во сегашно време и „меѓу непријателите Свои“ како пророштво за Црквата.
„3 Со Тебе е власта во денот на моќта Твоја,
во сјајот на светите Твои.
Од утробата пред зората Те родив“.
Христос е почеток и причина на сите битија: „Во почетокот беше Логосот“. Он е пред сите почетоци. Оној Кој се раѓа е беспочетен, има секогашно раѓање. Псалмопејачот пророчки го гледа Христовото раѓање од Отецот „пред сите векови“. „Со Тебе е власта во денот на моќта Твоја“. Кој е тој ден на моќта Христова? Може да се каже дека тоа е денот на Второто доаѓање, кога во птополност ќе бидат уништени непријателите Негови. Меѓутоа би рекол дека се работи за еден друг ден на моќта Христова. Секако дека за Христос не постои ден, туку бескрајна вечност. Целиот Христов живот пред овоплотувањето Негово и по Овоплотувањето и вознесението Негово е како еден ден. Целиот Негов живот е едно чудо, еден ден на моќта. Но, ако посакаме во Неговиот живот да најдеме некој ден кој би бил исклучителен ден на моќта, би рекле дека тој ден е овоплотувањето Негово. Зошто? Затоа што постигна големо чудо.
Ако ги набљудуваме древните и источните религии, ќе видиме дека тие големо значење придаваат на одредени точки меѓу човекот и Бога. Тие на нив гледале како на тајна и се обидеувале на разни начини да ја објаснат или пак дури и да ја претстават. Идолопоклониците, нашите древни предци, имале сфаќање за мешање меѓу богови и луѓе. Не можеле да ја изведат својата мисла кон богодоличен начин. Постарите религии, дури и источните религии, наведуваат раѓање на Бог од Дева. Во сите религии постоела идејата дека Бог требало да влезе во некоја врска со човекот, божество со човечност. Тоа бил еден проблем кој ги окупирал сите религии.
Во тој ден Логосот го постигнал токму она што на човечкиот ум му било тешко сфатливо. Логосот се соединил со телото. Тоа е најголемиот доказ на Божјата сила, Божество и љубов! Овоплотувањето на Логосот е откривање на Неговиот Ипостас. Тоа е ден на Божје уништување заради човекот. Небото ја преплавува земјата (Св. Атанасиј Велики „За Овоплотувањето на Логосот“). Бог го освојува човекот, се соединува со него. Не преовладува со него, не го согорува со Неговиот оган, туку го обожува. Тоа е денот на Неговата моќ. Со Тебе се во овој ден на овоплотувањето Твое, Му вели на Синот, власта, моќта, силата (Јн. 1, 14; Св, Јован Златоуст „Толкување на псалмите“ „Он во природа има власт, во суштина не ја примил подоцна бидејќи се родил, ниту пак додатно ја стекнал, туку така се родил“). Ти си Дете во пештера, но си Бог.
„ Во денот на моќта Твоја, во сјајот на светите Твои“. Го поврзува денот на моќта со „во сјајот на светите Твои“, со сјајот на светите, кој потсетува на ангели, но и на Светители. Сјајот на Светителите го открива Божеството на Бога. Моќта, светоста и љубовта Божја се гледаат во сјајот на Светите. Светител е откривањето на Личноста на Христос. Светител е појава на Божјиот сјај. Светител е оној кој пројавува, но на некој начин ја зголемува славата Христова. Не е можно ние самите да ја сфатиме славата Христова независно од славата на Светителите, зошто Светителите и Христос сега веќе се набљудуваат како еден богочовечки организам, како едно тело.
„Од утробата пред зората, Те родив“. Отецот продолжува да Му говори на Синот, се продолжува откровението, пророштвото Божје. Но, пророкот прекинува и говори:
„4 Се заколна Господ и нема да се покае:
Ти си вечен Свештеник по чинот Малхиседеков.“
Се заколна Господ и нема да се премисли. Се заколна ли Господ? Дали е можно Он да го промени мислењето? Без сомневање-не.Што е смислата на овие зборови? Она што Господ најави. Рече и ќе биде. „Верен е Господ“ (2Сол. 3, 3) сигурно тоа е дело Негово. Ти, кој „од утробата пред зората се роди“, Ти ќе бидеш вечен Свештеник. Што занчи „од утроба“? Очигледно-од внатрешност, од најдлабокото битие на Отецот. Покажува единосушност на Синот со Отецот, дека Он е Негово вистинско дете. Вистински Син, Кој “пред зори“ се родил и Кој сега се раѓа во време. Што значи „зора“? Она што донесува зората, ѕвездата Деница. Пред да се роди ѕвездата Деница, пред појавувањето на ѕвездата, пред создавањето на светот, предвечно, безначално.
Јас, кажува Отецот, Јас Те родив предвечно, безначално те родив и сега по Моето благоволение во време и простор (Божиќна утринска служба, 2 подобен на „Хвалите…) се овоплотуваш за да станеш вечен Свештеник „по чинот Малхиседеков“ (Евр. 5, 6). Што значи „по чинот Малхиседеков“? Малхиседек бил цар и свештеник на народот (Бит. 14, 18-20). Меѓутоа, во Јудејскиот народ нема цареви кои биле и свештеници или свештеници кои биле и цареви. Се воведува еден нов чин, свештенство со кое е поврзано и царството. Христос не го продолжува јудејското свештенство. Воведува едно ново свештенство во едно ново Царство. Тоа Царство ги содржи сите народи, како што Малхиседек бил цар и свештеник на народите.
Тоа е пророштво за Црквата, за Христовото владеење меѓу сите народи. Авраам, родоначалник на Јудејците, се поклонил пред Малхиседек. Следствено, новото свештенство ќе биде повозвишено од левитското свештенство. Новото Царство ќе биде повозвишено од Јудејското. Тука ќе имаме едно духовно владеење, едно свештенство. Во Светото Писмо исто така се среќаваме со Малхиседек кој е претставен како некој без родослов и за чиј крај не знаеме ништо, како тој да бил беспочетен, вечен и бескраен. Христос навистина е таков.
Царот Малхиседек бил салемски цар, цар на мирот. Било одредено Христос да донесе мир. Но Он, тој нов Малхиседек, кој ќе донесе мир, подоцна е прикажан како војува против народите, како постојано победува и како ги уништува непријателите.
Нешто чудно: ќе биде цар на мирот, но насекаде ќе шири војна и оган! Заради тоа Он , додека „на земјата“ имало „мир“ (Лук. 2, 14) говорел:„Мислите дека дојдов на земјата да донесам мир?“ (Лук. 12, 51). „Не, дојдов да донесам меч.“ (Мат. 10, 34). „Дојдов да фрлам оган на земјата и колку би сакал веќе да е запален“ (Лук. 12, 49). Каде и да влегува Христос: во семејства, градови, народи, во исто време влегува и војна, поделба. Тоа е меѓу народите, селата, човечките срца, знак на Христовото владеење.
Да се сетиме уште дека Малхиседек како жртва принел леб и вино, пророштво на духовно принесување кое ќе го даде Христос, прорекување на Светата Причест. Во причестувањето се принесува леб и вино: лебот како неопходна состојка на човечката природа, како елемент кој ја изобразува Неговата човечка природа, и вино кое Го изобразува Светиот Дух, Божествената природа – „не се опивајте со вино“, вели, „туку исполнувајте се со Светиот Дух“ (Еф. 5, 8).Христос истовремено бил Бог и човек. Така сега имаме нов Цар и Свештеник по „чинот Малхиседеков“. Тука пророштвото повторно се прекинува и поетот продолжува:
„5 Господ Кој е од Твојата десна страна, во денот на гневот Свој
Он ги порази царевите;“
Обраќањето и измената на смислата се ненадејни, зошто пред откривањето е воодушевен и извикува: „Господ е од Твојата десна страна, ги порази“, Господ ги сотрел, ги победил Твоите непријатели, цареви. Кога ќе ги сотре царевите, веќе се сотрени и народите. Величенствен и драматичен опис на борба. „Ги порази“. Иднината во неговите очи се одвива како да веќе е завршена.
„Господ е Твојата десна страна“. Додека претходно говорел дека Христос ќе седи од десната страна на Отецот, овде Отецот Го прикажува од десната страна на Христос, бидејќи Отецот војува и десната страна треба да му е слободна за да управува со оружјето и присуството на Синот да не му попречува во победувањето. Истовремено сака да ја покаже Нивната рамночесноста. Синот некогаш се става на десната страна, понекогаш на левата. Двајцата се со иста чест.
„Во денот на гневот Свој ги порази царевите“. Тоа е целокупната историја на Црквата, а особено Второто доаѓање Христово. Господ, како Глава на Црквата, во текот на целиот живот, ги поразува непријателите Свои како грнчарски садови. (Пс. 2, 9).
„6 Ќе изврши суд на народите, ќе ја исполни земјата со трупови, ќе ги скрши главите на многумина на Земјата.“
Општ суд, ќе им суди на сите народи. Но, не им се суди на сите. Судените ќе бидат оние кои нема да Му поверуваат. „Ќе ја исполни земјата со трупови“. Резултатот на борбата е тоа што целата земја ќе се исполни со трупови.
Нека оваа страшна реченица не не‘ изненади. Да ја погледнеме во нејзината духовна смисла. Царот на мирот е и цар на војната. Ќе им ги разбие главите на многумина на земјата. Христос „излезе победувајќи и да победи“ (Откр. 6, 2). И пророкот, за да назначи дека победникот не е некој кој дошол само да убива, туку да спасува, дека не е крвожеден на Кого му се допаѓаат трупови, туку исполнет со љубов и милост, додава во седмиот стих:
„7 Од потокот на патот ќе пие, и затоа високо ќе ја крене главата.“
Прво ќе војува Отецот. Но, тоа не значи дека и Синот нема да војува. „Јас и Отецот сме едно“ (Јн. 10, 30) рече Господ. И Христос војува. Он ќе биде постојано зафатен со битката, ќе биде постојано покрај нас во нашата историја, Он постојано ќе војува за нас, така да нема да има одмор.
Жестока е борбата која ја води Црквата, Телото Христово. Но страшна е и борбата која секоја душа ја води. Самиот Господ војува во нејзино име. И за време на Неговото најбрзо секојдневно учествување во битката, за време на постојаната борба, Он само на еден момент ќе слезе, брзо ќе се напие вода од потокот и повторно ќе се искачи на борбената двоколка за да го продолжи Својот пат, Своето одење, Својата борба. Го покажува како некој кој постојано се бори на нашата страна.
Но, што е потокот? Нешто променливо, нешто што има почеток и крај, нешто што минува, тече, заминува, се менува. Денес коритото на потокот е суво, без вода, утре ќе тече вода, ќе ги преплави блиските полиња, наскоро потоа повторно ја снемува водата.
Потокот е образ и слика на создадената и смртна природа, но и човечката природа која има почеток и крај. Бог доаѓа до потокот кој се менува и заминува, се навалува над него, секогашното Божество се соединува со него. Тоа е моментот на овоплотувањето на Логосот. Христос се навалува над потокот да пие вода. Биг се навалува над човекот за во себе да ја прими човечката природа – не за да ја уништи, проголта, туку за да се соедини со себе и да се обожи. Тоа значи „од потокот на патот ќе пие“. Тоа е величината на Христос.
„Затоа ќе ја подигне главата“: ќе се воздигне Неговата глава, ќе се прослави. Заради тоа Отецот ќе Го прослави и почести Својот Син. Имаме унижување на Логосот, но и Негово возвишување. Раѓање, страдање, воскресение и вознесение.
На крајот на толкувањето на псалмот да изразиме неколку мисли. Пред нас е вечниот Цар и Свештеник, Кој нема наследници.
Да обрнеме внимание на следниве елементи: прво на тоа дека Он нема никакви потреби. Нема никаква потреба од нас луѓето, што претставува доказ за Неговата боженственост. Не е како идолите кои биле лажни богови и кои имале потреба од луѓето. Тоа Дете, кое изгледа слабо, е Семоќниот Бог.
Второ, да обрнеме внимание на мирот кој пророкот го покажува кога говори за Христовата боженственост. Не се обидува да врши пририсок. Не не‘ поттикнува да веруваме во Него. Не го интересира ни тоа дали ќе поверуваме. Он едноставно изнесува пред нас: Он е Свештеник, Цар мој и Бог мој (Пс. 144, 1). Не е потребно да дава друго објаснување. Ако сакаш, прифати Го. Ако сакаш, порекни Го. Он е вечен Цар, кој седи на престолот Свој. Ако сакаш, ќе му го дадеш своето срце. Бог и човекот се среќаваат во верата, во слободниот простор на срцето. Он не дава аргументи за твојата логика, доаѓа за да влезе во твоето срце. Толку е голем што е непознатлив. Истовремено е толку близу што псалмопејачот Го гледа, така му е и особено близок. Го гледа и на престолот и во Неговото Свештенство, Го гледа во потокот, како да Го живее и доживува. И навистина Го живее и доживува. Го гледа и разговара со Него. Неговата вера е доживување. Неговото доживување е одговор на пророчкиот Божји збор. Бог доаѓа и јас одговарам со своето доживување, со своето учество во Неговата боженственост, со искуството кое го имам, со сликата која пред себе ја гледам. Пророкот говори за Христа Кого Го чувствува како непосредно присутен и нему длабоко познат.
Раскажува она што видел. Еве го, се симнува од двоколката Своја за да се напие вода. Еве Го, се раѓа. Он (Христос) е со него во настаните на неговиот живот. Тој (пророкот) учествува во животот на Христос. Не е потребно да ни докажува нешто што живееме и гледаме. Пророкот со својот мир и пројавувањето на Христовата боженственост покажува дека Господ не е прашање на надворешно познанство, ниту човечко поимање, туку лично доживување.
Трето, Бог владее непрестајно војувајќи. Има многу непријатели, но на Христос непријателството не може да Му наштети. Отецот војува за Него. Оние кои се борат против Него во секој случај ќе бидат уништени, тоа е пророштво. Единствено што постигнуваат е тоа што самите на себе си нанесуваат неправда, Да се бориш против непобедлив, а си сигурен дека ќе бидеш поразен е вистинско безумие: „Рече безумникот во срцето свое“ (Пс. 13, 1). Безумието е да се живее во лага. Вистината е сојузништвото, учеството во Неговиот живот.
Четврто, пророкот ја прикажува власта на природата на Христа, Неговата моќ и, истовремено, учеството на Светите во Неговата слава. Светоста ја чувствиваме како нешто што е оддалечено од нас. Таа не е нешто што не воодушевила и без која не можеме да се замислиме самите себе. Ние сме, дури и кога не порекнуваме, толку исполнети со се друго и толку зафатени, како да сме составени од грижи, што воопшто не се сеќаваме на неа. Но, кога ќе се сетиме на светоста, учтиво се поклонуваме пред неа, но не се бориме (подвизуваме). Не чувствуваме потреба да ја имаме во својот живот. А светоста е доказ на Божјата слава. Ако навистина сакаме Господ да победува во овој свет, кој се заборава самиот себе, должни сме себеси непрестајно да се осветуваме ( со Божјата благодат).
Господ тука некогаш Го гледаме како глава, некогаш како тело. Неговата величина е величината на Неговата Црква. Христовата Црква напредува и победува. Но, дали јас живеам радувајќи се со величината на Црквата своја, преисполнет со нејзината слава? Дали сме исполнети со нејзината љубов? Дали нашиот живот е нејзин живот?Дали Црквата е наш Христос?
Господ се навалува над потокот, се навалува над срцето мое, смртно, конечно, залудно, кое денеска се крева високо до небесното, а утре се симнува до пеколот. Христос се навалува над моето телесно срце за да се соедини со него, но е потребно и моето обраќање кон Него. Он се симнува. Јас треба да се воздигнам, да го воздигнам своето срце. „Стани ти кој спиеш и воскресни од мртвите“, како што кажува писмото, „и ќе те осветли Христос“ (Еф. 5, 14). Он се симнува, а ти стани, воскресни. Не останувај меѓу мртвите на оваа земја, кои навидум живеат. Стани и „ќе те осветли Христос“ и ќе Го дофатиш, Неговото присуство ќе ти биде допирливо. Силно ќе го почувствуваш: ти си поток, а Он е Бог. Небо иземја, Бог и човек. Тоа се случило во овоплотувањето на Логосот. Тоа прославуваме со Рождеството Христово. Тоа треба да се случи и во нашите срца. Ете „болни бевме и родивме“, вели пророкот. Нека Он се роди во нас. Нека душите наши станат допирна точка меѓу небото и земјата.
Еврејскиот текст во третиот стих има една преубава слика: „Народот Твој доброволно ќе Ти пристапи во денот на Твоето војување“. Тоа е Божји народ кој од ноќ, штом ја слушне трубата на својот водач, доброволно брза да се најде покрај Него, Народот е безброен како што се безбројни капките роса. Тргнува во рана зора и го сочинуваат млади. „Од прегратката на зората кон Тебе, како свежина, доаѓаат младите Твои“-младината.
Младоста ја сочинува христовата војска. Тие се доброволци кои се жртвуваат штом ја слушнат трубата. Безбројни во тишина итаат. Зарем ние нема да се изброиме меѓу многубројните? Зарем ќе задоцниме? Зарем ќе бидеме отсутни меѓу илјадата илјади млади кои имаат свештени украси – како што гласи стихот во еврејскиот текст – и свештена копнеж да бидат освоени со Бога. Не, нема да задоцниме.
Неговата труба свири. Он не повикува.
Translator
Посетители
ПАРАКЛИС НА МВПЦ ВО СОЛУН
ЖИВОТОТ МОНАШКИ Е ОДРЕДБА КОЈА СЕКОЈ ЕДЕН ЈА ДОНЕСУВА ИНДИВИДУАЛНО А НЕ ЗА ПРИЧИНА,ВО МАНАСТИР ИЛИ ПАРАКЛИС МОЖЕ ДА ЖИВЕАТ ПОВЕЌЕ МОНАСИ ИЛИ САМО ЕДЕН КОЈ ВО СВОЈАТА ОСАМЕНОСТ И ВО СВОЈАТА МОЛИТВА СЕ ДОБЛИЖУВА ДО ГОСПОД И ДО НЕГОВИТЕ ИСКУШЕНИЈА.
-
ДА СЕ ВАКЦИНИРМЕ ИЛИ НЕ?
Сестри и Браќа вие кој испративте маил пораки со прашање дали треба да постиме во колку се вакцинираме? Секој еден православен кој не е болен и не употребува лекови за некоја болест е оправдан и не треба да пости,додека дали да постиме во колку се вакцинираме е јасно ако сме во состојба која не е споена со здравјето секој еден треба да Пости кој ќе оди на Света Причест за Велигден. +++јован хаџи Рамноапостолни Словенски Просветители Свети Кирил и Методиј
- О, сефални и рамноапостолни Кириле и Методие, поклонувајќи се пред вашата чесна икона, срдечно ве молиме: погледнете милостиво на нас, кои со вашиот труд бевме просветени, и оградете не со вашата недремлива заштита од злобните демонски замки! Погледнете на ова лозје што го насадивте и не оставајте го на дивите свињи да го раскинуваат. Сочувајте ја, свети угодници Божји, нашата Православна вера, која вие ја изградивте врз камен-темелникот Христос, та да биде непоместлива и од овој камен да се растураат брановите на секое маловерие. Укрепете ги нашите пастири во сите добродетели и во подвигот на проповедање, вразумете ги верниците за да го слушаат нивниот глас. Сочувајте ги сите словенски земји од секое лишување, од оган и од меч, од смртоносни болести и од секакво зло. Слушнете го и секој човек, кој со вера ви пристапува и кој изискува благодатна помош од вас. Во страшниот, пак, час на смртта, бидете ни, на сите нас, благи застапници и прогонувачи на темните демонски сили, та во мир и покајание да го завршиме земскиот мегдан, да стасаме до насладување со вечните богатства и заедно со вас да ја прославуваме Пресвета Троица – Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!
АПОСТОЛИ ПЕТАР И ПАВЛЕ
Неговата Светост Патријарх Ерусалимски Иринеј I
Patriarch Irineos 1 Patriarch by the Mercy of God, of the Holy City of Jerusalem, All Palestine, Syria of Arabia, Beyond the Jordan, Cana of Galilee and Holy Sion.
Неговото Блаженство
Архиепископ Ветлеемски и Скандинавски ++Јован Хаџи-
ГОСПОДЕ, БЛАГОСЛОВИ ГИ МОИТЕ НЕПРИЈАТЕЛИ
Исус немал слуги, но сепак го викале Господар, Тој немал диплома,сепак го викале Учител, Тој немал лекови,сепак го викале Лекар, Тој немал војска,сепак и кралевите се плашеле од Него, Тој не освојувал воени битки ,сепак Го освоил светот, Тој не направил ниедно злодело,сепак го расапнале Тој бил закопан во гробот,сепак Тој живее денес.... МАКЕДОНСКА ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА,ОСЛО
СИМВОЛ НА ВЕРАТА
Tриесет и три молитви за триесет и трите јазли на бројаницата
01. Спомни, Господи, за мир во светот. 02. Господи, Исусе Христе, помилуј ја Црквата наша и нашето Православие. 03. Господи, Исусе Христе, помилуј го Архиепископот наш и неговото братство. 04. Господи, Исусе Христе, помилуј ги, низ целата Земја, Православните клирици и лаици. 05. Господи, Исусе Христе, помилуј го нашиот Духовник и отец и неговото братство. 06. Господи, Исусе Христе, помилуј ја нашата војска и безбедносните служби. 07. Господи, Исусе Христе, помилуј ги началниците на нашиот народ. 08. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои нè мразат, нè љубат и кои се молат за нас. 09. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите родители, добродетели и учители. 10. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите по тело и по дух браќа и сестри и роднини. 11. Господи, Исусе Христе, помилуј ги старите и осамените луѓе. 12. Господи, Исусе Христе, помилуј ги новороденчињата, незаштитените и слабите. 13. Господи, Исусе Христе, помилуј ги децата кои учат. 14. Господи, Исусе Христе, помилуј ги младите момчиња и девојки. 15. Господи, Исусе Христе, помилуј ги наркоманите, алкохоличарите и пушачите. 16. Господи, Исусе Христе, помилуј ги сопружниците на Православните семејства. 17. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите бремени сестри. 18. Господи, Исусе Христе, помилуј ги вдовиците и сираците. 19. Господи, Исусе Христе, помилуј ги разделените сопружници и нашите браќа и сестри во искушение. 20. Господи, Исусе Христе, помилуј ги болните по тело и по душа. 21. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои се трудат и работат во светите манастири и парохии. 22. Господи, Исусе Христе, помилуј ги благочестивите поклоници во светите манастири и цркви. 23. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои пловат, патуваат, летаат, затворениците и очајаните. 24. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите ожалостени браќа. 25. Господи, Исусе Христе, помилуј ги судиите и политичарите. 26. Господи, Исусе Христе, помилуј ги опрелестените и оние кои го хулат светото Православие. 27. Господи, Исусе Христе, помилуј нè и дај ни време мирно. 28. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од болест, гнев, опасност и просвети ги лекарите и болничарите. 29. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од глад, нужда и несреќа. 30. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од жештина, пожари и земјотреси. 31. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од поплави, тонење и мраз. 32. Господи, Исусе Христе, упокој ги и душите на отците, мајките, браќата и сестрите, роднините, дедовците и прадедовците наши. 33. Господи, Исусе Христе, помилуј ме мене грешниот.СВЕТА ТРОИЦА
ОСЛО ПАРАКЛИС МВПЦ
ВИСТИНСКО ПРАВОСЛАВИЕ
По предавството на Православието во рацете на се попогубната појава на екуменизмот во светот, се појави Вистинското Православие насекаде во светот, така да и ние, како Македонска Вистинска Православна Црква, се залагаме за зачувување на изворните вредности на Православието како што го предале Апостолите прво на првите цркви и епископи во раното Христијанство, а потоа тие на Светите Оци, кои на Седумте Вселенски Собори ги зацврстија темелите, односно ги одредија догмите и каноните на Светата Православната Црква. Сето ова Македонска Вистинска Православна Црква се заложува ништо да не биде сменето или да претрпи влијание од современото време. Македонска Вистинска Православна Црква доследно ќе ги спроведува учењата на Светото Писмо и делата на Светите Отци во своите вистини. Македонска Вистинска Православна Црква има и ќе има добри односи со сите оние кои сакаат да ја практикуваат заповедта на нашиот Господ Исус Христос,кој го промовира единството и љубовта , и покрај разликите, ставови и традиции на едни кон други , "Кога се двајца или тројца собрани во Мое име, Јас сум во средината" "Но ако и ние, или ангел од небото, ви проповеда друго евангелие, различно од она што ви го проповедавме, да биде проклет! Како што рековме порано и сега пак велам: ако некој ви проповеда евангелие, што се разликува од она што го примивте, да биде проклет! Дали јас сега ги уверувам луѓето или Бога? Или настојувам да им угодам на луѓето? Ако уште би им угодувал на луѓето, немаше да бидам Христов служител. Зашто, ве известувам, браќа, дека Евангелието кое го проповедав не е човечко,бидејќи ниту јас го примив од човек ниту го научив, туку преку откровението на Исуса Христа."(Гал.1,8-12) „Чувајте го чедо мое јазикот, како земјата. Зборот може да се изгуби како град, како земја, како душа. А што е со луѓето што го губат нивниот јазик, земјата, душата? Немојте да земате туѓи зборови во вашата уста. Ако се земе странски збор, не сте победиле, сте се отуѓиле. Подобро е да се изгуби најголемиот град на својата земја, но не најмалите и најзначајните зборови на вашиот јазик. Земји и држави не се освојуваат со ножеви и јазици. Бидете свесни дека непријателот ќе те покори и ќе те освоји колку што многу зборови ти земе и свои ти потури. Луѓето кои ги губат своите зборови, престануваат да постојат. Постои мој синко, болест која го напаѓа јазикот на телото како болест. Се сеќавам на такви инфекции и зарази. Најчесто тоа влијае на луѓето по рабовите, на допир на една нација во друга, каде што јазикот на јазикот тара на јазикот на друга нација„
НЕМА ВЕРА,БЕЗ ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ВЕРА
„Господи Исусе Христе, Сине и Логосу на живиот Бог, по молитвите на Богородица и на сите Твои светии, помилуј ме, грешниот и непотребниот слуга твој“.
-
ЈАКОВОВА ЛИТУРГИЈА
Литургија на Светиот Апостол Јаков,братот Господов,неговото Евангелие е прогласено за неканонско како и сето останато досега не објаснето од канонската екуменитичка црква но Вистинската Црква го Чествува +++јован-хаџи ГОСПОД НИ ДАДЕ ДЕСЕТ ЗАПОВЕДИ
1. Јас сум Господ Бог твој, да немаш други богови освем Мене 2. Не прави идол или слика на она што е горе на небото, што е долу на земјата, што е во водата и под земјата, не им се поклонувај и не им служи. 3. Не изговарај го напразно името на Господа, твојот Бог. 4. Спомнувај си за денот на одморот за да го празнуваш, шест дена работи и сврши ги сите работи, а седмиот ден посвети го на Господа, твојот Бог. 5. Почитувај ги таткото и твојата мајка за да ти биде добро и да поживееш долго на земјата. 6. Не убивај. 7. Не прави прељуба. 8. Не кради. 9. Не сведочи лажно против својот ближен. 10. Не пожелувај ништо што е туѓо.
ПРВО ПОСЛАНИЕ НА СВЕТИОТ АПОСТОЛ ПАВЛЕ ДО КОРИНТЈАНИТЕ
„24. и, откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас; правете го ова за спомен Мој!” 25. По вечера, исто така, зеде и чаша, па рече:”Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!” 26. Оти, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господа, додека Он не дојде. 27. Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. 28. Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. 29. Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово. 30. Па затоа меѓу вас има многу немоќни и болни, а мнозина и умираат. 31. Оти, ако бевме се испитувале сами себе, тогаш немаше да бидеме осудени.ЗА ЉУБОВТА КОН БОГА
АСКЕТСКИ ОГЛЕДИ, СВЕТИ ИГНАТИЈ БРЈАНЧАНИНОВ „ Многу подвижници, примајќи ја природната љубов како божествена, ја распалиле својата крв и ја распалиле својата фантазија. Состојбата на распаленост лесно преминува во состојба на измама. Оние кои се наоѓале во распаленост и измама, многумина ги сметале за исполнети со благост и светост, а тие биле жртви на самоизмама. Имало многу такви подвижници во западната црква, од времето кога таа упаднала во папизмот, кој богохулно му припишува на човекот божествени особини и на човекот му оддава поклонение кое одговара и прилега само на Бога. Тие подвижници напишале многу книги во својата распалена состојба во која самоизмамата им изгледала како божествена љубов, додека растроената вообразеност им прикажувала мноштво од виденија кои им ласкале на нивната самољубовост и грдост. Сине на источната Црква! Оддалечи се од читањето на таквите книги, оддалечи се од слушањето на поуките на самоизмамените. Раководи се според Евангелието и светите Отци на источната Црква, во смирение влегувај во духовната висина на божествената љубов, преку извршување на Христовите заповеди.“АПОСТАСИЈА
На 7 декември 1965 година, АПОСТАСИЈАТА (ОТПАДНИШТВОТО) на светското Православие од Бога е целосно исполнето. Вселенскиот патријарх Атенагора и папата Павле VI истовремено „ја отповикаа анатемата од 1054 година“. Анатемата беше објавена поради папската сеерес за да се заштити Православието од богохулните доктрини кои водат во пропаст. Со „отповикувањето“ на анатемата, Атенагора официјално прогласи дека папата и неговите следбеници биле неправедно одалачени, дека Црквата погрешно тврдела дека доктрините на папизмот биле лажни и дека навистина латинскиот папизам е дел од Православието! По заедничкото отповикување на анатемата во 1965 година, протагонистите на еретичкиот екуменизам, Атенагора и папата Павле VI, се сретнале во Рим во 1967 година за да го прослават безбожниот почеток на унијата на црквите. Унијата со папистите е потпишана во Баламонд во 1993 година од страна на православни екуменисти. Единството на Западот и Истокот е воспоставено! Вистинското Православие,Македонска Вистинска Православна Црква и Патријаршија е против овој безбожнички чин и се бориме против сите богохулни модернистички движења на „канонската Православна Црква“ која со својот широк пат води милиони души во вечна погибел.-
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
Иже Херувими тајно образујушче, и животворјашчеј Тројице трисвјатују пјесн припјевајушче, всјакое ниње житејское отложим попечение. Јако да Царја всјех подимем, ангелскими невидимо дориносима чинми. Аллилуиа, аллилуиа, аллилуиа.ХЕРУВИМИ
Ние кои Херувимите таинствено ги изобразуваме и на Животворната Троица Трисвета песна му пееме, сега секоја животна грижа да ја оставиме. Како оние кои ќе Го примиме Царот на сите, со Ангелски Сили невидливо следениот. Алилуја, алилуја, алилујаАНГЕЛОТ СЕ ОТКРИВА
1. Товит го повика сина си Товија и му рече: „Синко, приготви му ја наградата што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.” 2. А Товија одговори и рече: „Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сè што донесов; 3. зашто тој ме доведе при тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.” 4. Старецот тогаш рече” „Тој навистина го заслужил тоа.” 5. Го повика ангелот и му рече: „Земи ја половината од сè што сте донеле, па оди си со мир.” 6. Тогаш ангелот ги повика нив двајцата на страна и им рече: „Благословувајте Го Бога, прославувајте ја Неговата величина пред сите што живеат за сето она што го направи Он за вас.Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела. 7. Добро е да се чува царската тајна, и пофално е да се разгласуваат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде. 8. Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостиња и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу – со неправда; подобро е да правиш милостиња, отколку да собираш злато. 9. Милостињата избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостиња и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата; 10. а оние што грашат – непријатели се на својот живот. 11. Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е пофално да ги објавувам Божјите дела. 12. Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги вознесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе; 13. кога не те мрзеше да станеш и да го прекинеш твоето јадење, да станеш за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе. 14. И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара. 15. Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.” 16. Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв. 17. Но тој им рече: „Не плашете се, да имате мир. Благословувајте Го Господа во векови. 18. Зашто јас не дојдов по својата волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови. 19. Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев; само на вашиот поглед така му изгледаше. 20. И сега, прославете го Бога, а јас се враќам при Бога, Кој ме прати. Сега ова што стана запишете го во книга.” 21. Тогаш станаа, но него веќе не го видоа. 22. И почнаа да раскажуваат за великите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.
ТЕБЕ БОЖЕ ТЕ ФАЛИМЕ
Тебе, Боже, Те фалиме, Тебе, Господи, Те исповедаме, Тебе Предвечниот Отец сета земја Те велича; Тебе (те фалат) сите ангели, Тебе – небесата и сите сили, Тебе – херувимите и серафимите Непрестајно Ти извикуваат: Свет, Свет, Свет е Господ Саваот, Небесата и земјата се исполнети од Твојата слава; Тебе преславниот апостолски хор, Тебе пофалниот пророчки број, Тебе Те фали пресветлото маченичко воинство, Тебе по сета вселена Те исповеда Светата Црква, Отецот со непоимливо величие, Твојот почитуван вистински и еднороден Син, И Светиот Утешител – Дух. Ти, Цару на славата, Христе, Ти на Отца си присносуштен Син: Ти за избавување го прими човекот, Не се згнаси од Девствената утроба; Ти го победи осилото на смртта, Им го отвори на верниците Царството Небесно. Ти седиш оддесно на Бога во славата на Отецот, Ќе дојдеш да ни судиш, како што веруваме. Затоа Тебе Те молиме: Помогни им на Твоите слуги, Коишто си ги искупил со Чесната Крв. Удостој ги со Твоите светии Да царуваат во Твојата вечна слава. (се смета дека следниве стихови, главно од псалмите, се додадени подоцна:) Спаси ги, Господи, Твоите луѓе, И благослови го Твоето наследство, Издигни ги и вознеси ги во вековите; Во сите денови да Те благословуваме Тебе И да го фалиме Твоето име во вечните векови. Удостој нè, Господи, во овој ден Да се сочуваме од грев. Помилуј нè, Господи, помилуј нè: нека биде Твојата милост на нас, Господи, како што се надевавме на Тебе. На Тебе, Господи, се надеваме, Да не се посрамиме во вековите. Амин. св.Амвросиј Медиолански-
СЕ ШТО ДИШЕ НЕКА ГО ФАЛИ ГОСПОДА
Псалм 148 1. Алилуја! Фалете Го Господа од небесата, фалете Го во височините! 2. Фалете Го, сите Негови ангели, фалете Го, сите Негови воинства! 3. Фалте го, сонце и месечино, фалете Го, сите светли ѕвезди! 4. Фалете Го, небесни небеса, и води над небесниот свод! 5. Нека го фалат Господовото име, зашто Тој заповеда и се создаде. 6. Ги постави засекогаш и довека, според закон што нема да помине. 7. Фалете Го Господа од земјата, морски чудовишта и сите бездни, 8. Оган и град, снег и магла, виорен ветер, што го исполнува Неговото слово! 9. Планини и сите ридови, плодоносни стебла и сите кедрови, 10. Ѕверови и сите животни, Лазачи и крилати птици! 11. Земски цареви и сите народи, кнезови и земски судии! 12. Момчиња и девици, старци со децата заедно. 13. Сите нека Го фалат Господовото име, зашто единствено Неговото име е возвишено! Неговата слава е над земјата и небото, 14. Тој ја поткрева силата на Својот народ, Тој ги прославува своите свети, Израелевите синови – народ што Му е близок. Алилуја! Псалм 149 1. Алилуја! Пејте Му на Господа нова песна, и во собранието на светите, Неговата фала! 2. Нека Му се весели Израел на Својот Творец! Нека Му викаат радосно синовите на Сион на својот Цар! 3. Нека Го фалат Неговото име со веселба, нека Го слават со тапанче и псалтир! 4. Зашто, Господ го љуби Својот народ, со спасение ги овенчува кротките! 5. Нека се радуваат светите славно, нека извикуваат радосно од своите постели! 6. Нека им бидат на устите слава кон Бога, а во рацете мечеви остри од двете страни, 7. за да извршат одмазда над народите, и казна над племињата; 8. за да им ги фрлат царевите во вериги, а благородниците во железни окови; 9. за да го извршат над нив одамна напишаниот суд – нека им биде на чест на сите Негови свети! Алилуја! Псалм 150 1.Слава на Бога! Фалете Го Бога во Неговото Светилиште, Фалете Го во величеството на небесниот свод! 2. Фалете Го заради Неговите силни дела, Фалете Го заради Неговата бескрајна величина! 3. Фалете Го со звуците на рогот, Фалете Го со псалтир и лира, 4. Фалете Го со игра и тапанче, Фалете Го со жичани инструменти и кавал, 5. Фалете Го со звучни кимвали, Фалете Го со воскликнувачки кимвали! 6. Сè што дише – Нека Го фали Господа! Алилуја! ПРЕД МАНАСТИРСКИ ВРАТИ
Кој тропа толку доцна во длабочината на ноќниот мир На портата затворена на светогорскиот манастир? „Веќе одамна помина вечерта и нема ноќ се зафаќа, Седи отци, калуѓери, отворете ми ја тешката врата. Светлина душата ми сака, а одмор моите нозе, Изморено е моето тело, уморни се моите нозе. Но крепка е волјата моја која ноќва кон вас ме води, Да го посветам животот на верата и на слободата да им годи. Ги презрев царските дворови, царската круна и облека, И сега еве светлина барам во скромниот манатстир до века. Отворете ми ја, чесни отци, тешката манастирска врата, И примете го царскиот син како најмлад од сите вас браќа. Зашкрипи тешката врата, а над неа бувот се тргна И со крештење ги разви крилата и се сокри во ноќта црна. А на прагот на храмот свет, каде Божјето име се слави, Со факел запален настојникот се јави. Тој факелот горе го крева, над својата глава света, И здогледа, чудејќи се, безопасно босо дете. Високо му е бледото чело, со измрсени густи коси, Но челото возвишено, божествена мудрост го краси. За рака го зема старецот, му го бакна бледото чело, И низ солзи прошепти: „Те примаме мило чедо“. Векови поминаа од таа ноќ чудесна, Векови поминаа и многу ќе поминат уште. Но тоа дете уште живее зошто живее неговата слава, Зошто тоа дете беше Растко, син на Немања, Свети Сава.ИСАИЈА,гл.10
1. Тешко им на оние што создаваат неправедни закони и пишуваат остри решенија, 2. за да ги отстранат сиромасите од правосудието и да ги ограбат правата на слабите меѓу Мојот народ, за да ги направат вдовиците свој плен и да ги грабаат сираците. 3. А што ќе правите вие во денот на посетата, кога смртта ќе дојде оддалеку? Кон кого ќе прибегнете за помош? Каде ќе го оставите богатството свое? 4. Без Мене тие ќе се превиваат меѓу окованите и ќе паднат меѓу убиените. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, раката Негова уште е протегната.
Братства
ОЧЕ НАШ
Молитвата „Оче наш“ е Господова молитва изговорена од устата на нашиот Спасител Господ Исус Христос. Според Светите Отци молитвата „Оче наш“ е скратено Евангелие, која секојдневно се кажува, најмалку трипати во денот: наутро, напладне и навечер, молитва со која се отпочнуваат сите богослуженија и молитвословија. Преведена е на сите можни јазици на кои е преведено Светото Писмо. Оваа молитва Господ ја кажал на самиот почеток на својата јавна проповед откако ги изговорил Заповедите на Блаженствата на прочуената „Беседа на гората“ во која ги изговорил основните поставки на Своето учење. Молитвата „Оче наш“ е образец како треба да се молат христијаните за разлика од еврејските првенци, фарисеите и книжниците. Господовата молитва има седум прозби и славословие. Првите три се однесуваат на Бог – Отецот, а другите четири на нас луѓето. Од сите прозби многу значајна е шестата која вели: „...и не не воведувај во искушение...“ Многумина велат како тоа Бог не воведува во искушение, ако Тој е Бог на љубовта, на мирот, на спасението? Бог не не воведува во искушение, но допушта искушенија и затоа Го молиме да не заштити од искушенијата. И самиот Господ, иако безгрешен, иако Божји Син, беше искушуван од сатаната. А искушението за вистинските верници значи челичење – да бидеме цврсти во верата. Знаеме од Светото Писмо какви искушенија имале праведниот Јов, патријархот Авраам кој бил спремен да го принесе на жртва својот син единец Исак и многу други примери.По оваа прозба е „...избави не од лукавиот...“ што значи дека првиот искушувач е ѓаволот, потоа светот, како и нашето тело кое постојано не распнува со своите страсти и прохтеви. Молитвата „Оче наш“ треба секој христијанин да ја знае на памет и во секое време и при нејзиното изговарање се стои исправено или се коленичи, се зависи од празникот и времето.A Morning Prayer by St Patrick
Lorica by St. Patrick (Lorica was a mystical garment or breastplate that protected the wearer from danger and illness. The word was attributed to this prayer because of the sections in it regarding protection from physical and spiritual enemies.) st patrickI arise today Through a mighty strength, the invocation of the Trinity, Through belief in the Threeness, Through confession of the Oneness of the Creator of creation. I arise today Through the strength of Christ’s birth with His baptism, Through the strength of His crucifixion with His burial, Through the strength of His resurrection with His ascension, Through the strength of His descent for the judgment of doom. I arise today Through the strength of the love of cherubim, In the obedience of angels, In the service of archangels, In the hope of resurrection to meet with reward, In the prayers of patriarchs, In the predictions of prophets, In the preaching of apostles, In the faith of confessors, In the innocence of holy virgins, In the deeds of righteous men. I arise today, through The strength of heaven, The light of the sun, The radiance of the moon, The splendor of fire, The speed of lightning, The swiftness of wind, The depth of the sea, The stability of the earth, The firmness of rock. I arise today, through God’s strength to pilot me, God’s might to uphold me, God’s wisdom to guide me, God’s eye to look before me, God’s ear to hear me, God’s word to speak for me, God’s hand to guard me, God’s shield to protect me, God’s host to save me From snares of devils, From temptation of vices, From everyone who shall wish me ill, afar and near. I summon today All these powers between me and those evils, Against every cruel and merciless power that may oppose my body and soul, Against incantations of false prophets, Against black laws of pagandom, Against false laws of heretics, Against craft of idolatry, Against spells of witches and smiths and wizards, Against every knowledge that corrupts man’s body and soul; Christ to shield me today Against poison, against burning, Against drowning, against wounding, So that there may come to me an abundance of reward. Christ with me, Christ before me, Christ behind me, Christ in me, Christ beneath me, Christ above me, Christ on my right, Christ on my left, Christ when I lie down, Christ when I sit down, Christ when I arise, Christ in the heart of every man who thinks of me, Christ in the mouth of everyone who speaks of me, Christ in every eye that sees me, Christ in every ear that hears me.