Аријанските немири ја довеле Црквата до спорови за личноста на Богочовекот, но Црквата ги разреши на третиот Вселенски собор.
Аријанците како потврда за своите еретички погледи се повикувале на она место од Светото Писмо на Новиот Завет кое укажува на унижената положба на нашиот Господ Исус Христос во време на Неговото спасително служење на човечкиот род како месија: во тие изреки Аријанците виделе доказ на исправност на своето богохулно учење за тоа дека Синот Божји е под Отецот, дека е потчинет на Отецот. Заштитниците на православното учење им укажувале на еретиците дека изреките во Светото Писмо во кои се зборува за унижената положба на Господ Исус Христос се однесува не на Боженствената, туку исклучително на човечката природа на Христос Спасителот. Меѓутоа овој одговор, иако во суштина е исправен, не ја исклучувала можноста за продолжение на следната недоумица:
„Ако Христос едно зборувал и правел како Бог, а друго како човек, не произлегува ли од таму дека природите во Христа биле разделени, така да во едното лице делувале двете суштини и двете разделени волји?“ Објаснувањето дека Боженствената и човечката природа во Христос Спасителот не била разединета, туку дека се наоѓа во соединување, предизвикало нови неоумици: ако Христос е Богочовек, т.е. совршен Бог и совршен човек, како тогаш да се сфатат оние места од Светото Евангелие каде Самиот Господ за Себе зборува како за несовршен? Блажениот Теодорит, цитирајќи ги зборовите на Спасителот дека ни Тој Сам не го знае денот ни часот на Своето второ доаѓање „за тој ден и за тој час никој не знае, ни ангелите небески, туку само Мојот Татко“ (Мт. 24, 36), ги проследи со следново прашање, кое покажува неопходност за сеопфатно објаснување на учењата за дносите на двете природи во Христа, објаснувања кои би ја отстраниле секоја противречност и недоумица: „зошто Логосот носи име Премусрост, ако е потчинет на немоќта на незнаењето?“ прашува блажениот отец.
Така аријанството доведе до нови недоумици за личноста на Исус Христос и предизвика несторијански спорови. Вистината на она што веќе било потребно за решавање на тие недоумици во многу веќе се наоѓала во делата на светите отци на Црквата од четвртиот век и можело сосема да биде доволно. Но разметливиот ум не сакал да се смири пред големата тајна на воплотувањето на Синот Божји: не кажуваат без основа дека во Црквата веројатно би дошло до нови немири, дури и Несториј да не се појавил на црковно-историските сцени.
Несториј бил роден во сирискиот град Кесариј Германикијски на реката Еуфрат. Годината на неговото раѓање и кои биле неговите родители, не е познато. Свети Кирил Александриски сведочи само дека Несториј „потекнувал од кал, и дека неговото потекло било срамно“. Во младоста неколку години поминал еден манастир близу Антиохија, а потоа, по примање на свештенички чин, се истакнал како добар проповедник. Црковните историчари Сократ и Маркел, современици на Несториј, ја истакнуваат неговата красноречивост, но имал слабо образование. Несториј водел строг монашки живот, но веќе тогаш, како што сведочи Сократ, „беше фалбаџија, раздразлив и лакомислен“. Без сомнение тој бил гор и самољубив човек кој не сакал ни пред ништо и никого да се поклони. Како човек познат по својата дарба за говори, Несториј во 428 година од страна на императорот Теодосиј Втори (408-450) бил избран на тронот на константинополските патријарси. При стапувањето на катедрата, во говорот до насобраниот народ, Несториј покажал крајна нетрпеливост обраќајќи се на императорот со зборовите: „дај ми царе вселена исчистена од ерес, а јас ќе ти дадам царство небесно, застапувај ме против еретиците, а јас тебе против Песријанците“. (Византија тогаш била во борба против Персија). Во првите години на неговото патријарство, било започнатожестоко гонење на припадниците на различните секти кои дотогаш ја користеле одредената трпеливост во Константинопол. Ги затворале во темници, ги изгонувале, им одземале имот, ги затворале и им ги рушеле нивните молитвени домови. Прогонот се проширил и на другите делови на империјата, па дури дошло и до крвави судири. Но се покало дека ревносниот прогонител на еретици и самиот е еретик.
Несториј не бил родоначалник на еретичкото учење, туку само понатаму го развивал од неговиот учител Теодор Мопсуетски и теодоровиот учител Диодор Тарсиски. Историчарот Сократ неговото прво истапување го опишува на ваков начин: „Во времето на Несториј живеел презвитер Атанасиј кој допатувал од Антиохија. Несториј многу го уважувал. Еднаш овој Атанасиј учејќи во црква рекол: никој Марија не треба да ја нарече Богородица, зошто таа била човек и не е можно Бог да се роди од човек. Во црквата настанало вознемирување. Несториј почнал да го штити Атанасиј, , но истовремено да го штити и своето мислење и почнал во црквата да проповеда отворено изјавувајќи дека Пресвета Дева Марија не треба да се нарече Богородица зошто таа не родила Бог, туку само човек, кој надвор од Неа се соединил со Логосот Божји; човекот Исус, роден од Марија, бил само живеалиште на Божеството и алатка на нашето спасение; тој човек со симнувањето на Светиот Дух на него станал Христос, т.е. помазаник и Логосот Божји со Него пребива во особена природно или релативно соединување“, поточно само „во поврзаност“, а не во соединување по природа, како што учи православната Црква. За страдањата и смртта на Христос Спасителот, Несториј појаснувал: „може да се каже дека Синот Божји умрел, но не во вистинскато значење на тие зборови, зошто умрел и станал само човекот Исус; Богочовековите страдања биле можни само затоа што Божествената природа во Христа била разделена од човечката“. Кога се во прашање евангеските и апостолските изреки во кои се зборува за Христос „ и во контекст на униженост и во контекст на неискажана надмоќ, Несториј учел дека една од тие изреки нужно се однесуваат на Христос како на исклучително човек, а другите исклучително како Бог.“
Патријарховата изјава дека Пресвета Дева не треба да се нарекува Богородица, предизвикала сеопшто негодување во константинопол зошто употребата на зборот Богородица било осветено со богослужбено и светоотечко предание, а освен тоа Богомајката била сметана за покровителка на градот. Кога тоа го видел, Несториј предложил нов назив за Дева Марија – „Христородица“, но подоцна се согласил и го прифатил црковниот назив, но со огради во смислата на својата еретичка заблуда. Против патријархот еретик истапиле со обвинувања прокло, презвитер од Константинопол, подоцна патријарх на Константинопол, и адвокатот Евсевиј, подоцна епископот Дорилејски. Несториј, на денот на Благовест му поверил на Прокло да проповеда и тој ја искористил приликата и проповедал дека Пресветата Дева треба да се нарече Богородица. За тоа зборувал и самиот наслов на проповедта: „за очовечувањето на нашиот Господ Исус Христос, за тоа дека Света Дева Марија е Богородица, дека Оној кој од Неа се родил е Емануил Кој воедно е Бог и човек, непроменливо“. Еднаш пак Евсевиј со силно извикување ја прекинал еретичката проповед на Несториј во соборната црква: „Лага и богохулење! Навистина, еден ист Логос Божји е роден од Отца во вечноста и се воплотил во времето од Дева заради нашето спасение“. Потоа на вратата на Константинопол можело да се види свиток кој тој го истакнал (се претпоставува дека Евсевиј е автор на тој свиток) таму и во кој Несториј е обвинет за обновување на ересот на Павле Самостатски, ерес кој веќе бил осуден во третиот век. Обвинението од свитокот се завршува со зборовите: „анатема на оној кој го одвојува Синот Божји од Синот на Марија!“
Користејќи го покровителството на императорот, Несториј почнал жестоко да ги прогонува оние противници на своето еретичко учење кои ги наоѓал меѓу константинополскиот клир и во манастирите. Но гласот за неговото делување кое привлекло големо внимание во престолнината, излегол и надвор од ѕидините на Конастантинипол. Почнале да доаѓаат прашања до александрискиот патријарх свети Кирил (412-444) и дознавајќи дека по манастирите се шири ересот на Несториј, свети Кирил истапил во заштита на православното учење. Како истакнат богослов во своето време и како епископ на една од најважните катедри во Источната Црква, свети Кирил зазел поединечно место во борбата против несторијанците. Тој борбата ја започнал со „Послание до отшелниците“, т.е. египетските монаси. Во тоа послание, тој го осудува учењето на Несториј и истакнува дека бидејќи Господ Исус Христос е вистински Бог и вистински човек, тогаш Пресвета Дева Марија, како онаа која го родила Богочовекот, е навистина Богородица. Свети Кирил воедно се обратил и на императорот Теодосиј, додека со слична, но и поопширна расправа и се обратил на императорката Евдокија и сестрата на императорот, Пулхерија.
Кога дознал што се случува, Несториј се вознемирил и почнал да негодува против Кирил. Тогаш следбениците на Несториј напишале две посланија-една против „Послание до отшелниците“, а друга под наслов: „Против оние кои во учењето за соединетата природа во Христа или ја уништуваат Боженствената природа на Единородниот, или обоготворуваат човечка природа“. Свети Кирил за ова дознал преку „блажени“ луѓе, достојни за доверба. За да ја појасни работата и да избегне недоразбирање, одлучил со послание да се обрати на Несториј. Тука ги објаснува причините заради кои се појавила неговото „Послание до отшелниците“. Ова било потребно да го направи зошто дошло барање дури и од папата Калестин со епископите од Рим. „наместо да ме грдиш, го советува во заклучокот свети Кирил, подобро би ти било да ги исправиш своите зборови, за да го прекинеш соблазнувањето во Вселенската Црква. Најдобро средство да ги смириш соблазнетите е Светата Дева да ја наречеш Богородица, така што ние и сите останати би можеле во мир и единство да ја служиме зедничката богослужба“. Како одговор на ова посланиена свети Кирил, Несториј, заради објаснување меѓу него и Александрискиот патријарх, го избрал презвитерот Лампон и го испратил со свое лично писмо. Потресен од писмото, свети Кирил повторно му напишал писмо и во заклучокот вели: „Ти ги пишувам овие зборови потикнат од љубовта во Христа и како брат те советувам и преколнувам пред Бога и светите ангели Негови, еднакво со нас да мислиш и учиш, така би бил сочуван во мир во Црквата и со сојузот на едномисление и љубов неуништливо би пребивал меѓу свештениците Божји. Поздрави ги браќата кои се со тебе; тебе те поздравуваат браќата кои се со мене“. Несториј и на другото послание на свети Кирил одговорил со посебно послание, во кое, место да ја сфати својата заблуда и да биде спремен да ја исправи, тој останал при своето лажно учење, па дури со зборови исполнети со гордост и потсмев, го прекорил свети Кирил и го повикал него да се поправи.
Гледајќи дека понатамочното општење со Несториј е сосема бескорисно, свети Кирил решил за поддршка да се обрати на папата Келестин (422 – 432) во Рим. Иако претходно се наоѓал во прекин на односи со Римскиот епископ, сега заради несреќата која се надвисила над целата Црква, се смирил со него. Во посланието до папата Келестин, свети Кирил ја опишува состојбата во Источната Црква која ја предизвикал Несториј. Како потврда на своите зборови за ересот на Несториј, свети Кирил до папата ги испратил беседите кои Несториј ги изговорил во црквата, правејќи претходно нивни превод.
Меѓутоа и Несториј, искористувајќи една недоумица од канонски карактер, исто така се обратил со писмо на папата. Објаснувајќи зошто се обраќа на Римскиот епископ, Несториј прешол на толкување на догматските струења кои се појавиле во Источната Црква. Тука го излага учењето на свети Кирил за воплотувањето на Логосот Божји и демантирајќи го свети Кирил, тој го изложува своето учење. Бидејќи не добил одговор од папата, Несториј му се обратил со друго писмо, кое било слично на првото. Конечно пристигнал одговор од папата во кој тој Несториј го повикува да ги исправи своите заблуди и дека доказ на тоа исправување ќе биде повторно присоединување на Црквата на сите оние кои Несториј претходно ги одалечил заради тоа што тие не се согласувале со него. Папата на Несториј му оставил десет дена за покајување. Во исто време Келестин со опширни посланија се обратил до клирот и народот во Константинопол, како и на епископот Ерусалимски Јувеналиј, Флавијан Филипински, Руф Солунски и Јован Антиохиски кој се образувал со Несториј во еден манастир во Антиохија. Во тие посланија папата ја разобличувал заблудата на Несториј, соопштувајќи каква Не осуда да го стаса ако остане непопустлив. И свети Кирил пишувал посланија до некои источни епископи каде ја изложил суштината на спорот меѓу него и Несториј. Од некои добил одговор дека не го одобруваат учењето на Несториј, но го замолуваат да не се оди кон отворен прекин на општење со него.
По договор со Рим, свети Кирил писмото што го добил од папата го испратил на Несториј, заедно со посланието упатено во име на Александрискиот собор во кое од Несториј се бара писмено и под заклетва да се одрече од своите заблуди.
Во времето на меѓусебните размени на посланијата меѓу свети Кирил Александриски, Несториј и папата Келестин, несториската криза длабоко ги вознемирила верните и тие се поделиле на две страни: едната се држела на учењето кое потоа на Третиот Вселенски собор било прифатено како православно, додека другата страна застанала покрај ересот на Несториј. Главниот заштитник на православието бил свети Кирил, патријарх Александриски. Отците на Египетската Црква на Третиот Вселенски собор изјавиле: „ Излишно е да се бара од египетските епископи да ја изложуваат својата вера зошто на сите им е очигледно дека ние ја следиме верата на најсветиот Кирил“. Такви отци блиски на светиот Кирил на Третиот Вселенски собор имало околу 50. Конечно како во времето на аријанството, така и во оваа ерес ревносни заштитници на православието биле монасите кои насекаде, почнувајќи од Константинопол, кон несторијанството се однесувале како кон зло и богохулно учење. На страната на Несториј биле оние земји и цркви кои се бореле за аријанството. Антиохија Сиријска, гнездото на аријанството, исто била на страната на Несториј. Отаму потекнале сите водачи на несторијанското движење.
Спомнатата разлика меѓу православните и несторијанците во однос на догмата за воплотувањето, или поточно, во однос на соединувањето на природите во Исус Христос, била вкоренета во различниот пристап на решавање на темелното прашање на односот на верата кон знаењето. Заштитниците на православието тука се приближуваат на погледите на свети Атанасиј Александриски, свети Василиј Велики и свети Григориј Богослов: во истражувањето на прашањата за верата, на разумот треба да му бидат поставени граници зошто верата е над рзумот.
„ Зошто, прашува свети Кирил, внимателно би го истрашувал Светото Писмо, а да не расудувам во едноставноста на срцето согласно со Писмото?“
Допирајќи се до најсвеите и најголемите тајни на нашето спасение, тајната на воплотувањето на Логосот Божји, истиот свет отец забележува: „ прифати го благоволението на Отецот, Кој ни го дарува Синот Свој. Те молам не го испитувај тоа зошто не подлегнува на сфаќањата на безбожничката мудрост и вообичаеното поимање туѓо е и на едното и на другото“. „Зошто е неопходно пред сите да ги изнесуваме тие прашања (за воплотувањето), кои се толку деликатни и тајни? Зарем луѓето нема да имаат поголема корист кога би им објаснувале практични прашања на духовниот живот, бидејќи не сме во состојба со соодветна сигурност да проникнеме во догматското учење?“ Слично мислење имал и папата Келестин. Тој повикува на особена внимателност: „потребно е да се има страв, а не да се умува, задлабочувајќи се во трагање; не треба, како е речено, да се истражуваат предмети кои се над нас“. Што се однесува до воплотувањето на Логосот Божји, папата забрани било какво истражување со разумот: „нека биде отстрането прашањето за раѓањето на Христос, кој навистина верува треба да реши во едноставноста на срцето, нека не се осмелува да го истражува Бога“.
Несториј, гледајќи дека е осуден од страна на Рим и Александрија, сметал дека единствен излез за него претставува свикување вселенски собор на кој би се разгледало спорното прашање. Тоа го сакале и некои од заштитниците на православието. Затоа во ноември 430 година императорот Теодосиј втори во свое име и во името на западниот император издал заповед за свикување на собор во градот Ефес, како град во кој Мајката Божја ги поминала последните години од Својот земен живот. Како време на почеток на соборот било одредено најблиску до Педесетницата. Секој митрополит бил должен со себе да донесе онолку епископи колку сметал дека е неопходно.
Во Ефес со сосема различни погледи и намери се состанале еретичките и православните епископи. Несториј и неговите истомисленици свикувањето на соборот го сфатиле како дозвола да изведат „ново преиспитување на црковното учење“. Свети Кирил и неговите следбеници, од друга страна, мислеле дека прашањето за воплотувањето на Синот Божји е работа на верата, а не разумот. Несториј во Ефес пристигнал со 16 епископи, а свети Кирил со 50 епископи, голем број мирјани и монаси и полномоштво од папата Келестин. Тој како свои претставници и претставници на на „целиот западен собор“ испратил двајца епископи и еден презвитер со упатство да се држи до мислењето на Кирил Александриски. Претставниците на папата не стасале на почетокот на соборот, сепак се состанале околу 200 епископи на соборот кој со задоцнување ја започнал својата работа. Свети Кирил, примајќи го претседавањето со соборот, одлучил да го отвори без да чека доаѓање на епископи кои поради разни причини не можеле да дојдат на време. Тој така постапил од ревност за славата на Мајката Божја, а потоа за да изврши јасно барање на императорскиот указ работата да се разгледа без никакво одлагање. Несториј и епископите кои биле негови истомисленици три пати биле повикувани на соборот: првпат пред самото отворање на соборот, а вториот и третиот по отворањето. На првиот повик Несториј дал двосмислен одговор: „ќе видам и ако биде неопходно да дојдам, ќе дојдам“.
На 22 јуни 431 година во главниот храм во Ефес бил отворен соборот со не помалку од 160 епископи, главно од Александрија, Ерусалим, Палестина и Илирика. Следбениците на Несториј, 68 епископи, протестирале против отворањето на соборот пред доаѓањето на епископот Јован од Антиохија. Протестот го подржувал и императорскиот чиновник Кандидијан. Но, кога се појавил на соборот за да го прочита царскиот указ за правилата и обврските на соборот, отците го замолиле да си замине. При разрешување на прашањето кое го поставиле несторијанството, отците како раководно правило го зеле учењето на Никејскиот символ, кој бил прочитан неколку пати, и одредиле дека символот треба да се чува во целина: „светиот собор го одреди, го читаме на третиот Вселенски собор за на никого да не дозволи да излага, пишува и измислува друга вера, различна од онаа која ја утврдиле светите отци кои се состанале во Никеја“. Со читање на Никејскиот символ почна и првото заседание на отците на Третиот Вселенски собор. Потоа уследи читањето на второто послание на свети Кирил до Несториј, кое кај собраните отци наишло на општо одобрување заради својата согласност со Никејскиот символ. Било прочитано и писмото на Несториј, одговор до Кирил, при што отците го анателисале како автор на писмото и неговото учење. Меѓу другите документи што биле читани на првото соборско заседание било третото послание на свети Кирил до Несториј кое содржувало т.н. анатематизми. Тоа било исто така примено со одобрување. Потоа соборот, на предлог на св.Кирил, испитал неколку епископи за нивните усмени контакти со Несториј, Соопштенијата на епископите кои имале прилика во Ефес да разговараат со Несториј, не оставале сомнеж во тоа дека Несториевото учење за боженственото достоинство на Искупителот е богохулно. Заради поголемо појаснување на православното учење за соединувањето на природата во Христос Спасителот, се читала збирка на изреки на отците почитувани во целата Црква: св. Петар, епископ Александриски, св. Атанасиј Велики, Јулиј, папа Римски, св. Феликс, папа Римски, Теофил, епископ Александриски, св. Кипријан Картагински, Амвросиј, епископ Милански, Григориј Ниски, Атика, епископ Константинополски, Амфилохиј, епископ Иконијски.
Откако го решиле спорното прашање за соединетата природа во Христа дека „двете природи Боженствената и човечката во Христа се соединети неразделиво“, отците на Третиот Вселенски собор во текот на првото заседание донеле и одлука за Несториевото симнување од позиција. Отците на соборот ја составиле следнава пресуда: „Бидејќи Несториј покрај се останато не сака да се потчини на нашиот позив и не ги примил најсветите и најблагочестивите епископи кои му ги испративме, бевме принудени да го испитаме неговото расипано учење. Откривајќи дека тој мисли и проповеда погрешно врз основа на неговите писма и врз основа на други дела, дел од разговорите кои тој неодамна ги водеше во оваа митрополија (во Ефес), а што потврдија сведоци, бевме принудени, врз основа на каноните и посланијата на најсветиот отец и наш сослужител Калестин, епископ Римски, дека против Несториј, не без горки солзи, ја донесуваме следнава пресуда: Господ наш Исус Христос, на Кого тој фрла хула, преку устата на овој најсвет собор одредува: да биде лишен од епископскиот чин и одлачен од црковното општење“. Соборската пресуда му била објавена на Несториј во следнава форма: “Светиот собор, собран со благодат Божја по заповед на најблагочестивите и најхристољубивите наши императори во митрополијата Ефес, на Несториј, новиот Јуда: знај дека поради своите погрешни проповеди и спротивставување на каноните, на 22 ден од тековниот месец јуни, врз основа на црковните правила сотстранет од страна на светиот собор и си лишен од црковниот чин“. Оваа пресуда ја потпишале повеќе од 200 епископи.
За осудата на Несториј, со посебни посланија адресирани на константинополските клирици и економи по црквите, соборот го извести Константинопол. Во името на соборот беше составен и испратен извештај до исператорот, во кој се наоѓаше молба императорот да нареди во Црквата да се истреби Несториевото учење, неговите книги каде се најдат, да бидат запалени, и на секој кој се осмели да го следи учењето несториј да му се закани со гнев на императорското величество. Наскоро со послание до императорот стасал и Несториевиот извештај кој содржел оптужби на сметка на соборот на св. Кирил и во кое Несториј го оправдува својот однос кон тој собор кого не го прифати. Меѓутоа, на 27 јуни во Ефес стасал Јован Антиохиски со 14 источни епископи. Нему му било испратена посебна мисија за да го привлеше на страната на постоечката соборска одлука, но Јован таа мисија не ја примил. Вториот ден по доаѓањето, Јован свикал свој собор на кој присуствувале 43 епископи. Тој собор, познат под името „Отпаднички“, го одбележа Кирил Александриски и Мненон, епископот Ефески, како „оние кои биле заразени со неизлечива болест“. Другите епископи, Кириловите истомисленици, тој само ги одалечил од црковното општење, додека овие, како знак на каење не изречат осуда на „еретичките“ анатематизми на Кирил Александриски. За одлуките на својот собор Јован и неговите следбеници го известиле императорот, императорката, клирот, народот и сенатот во Константинопол. Во сите тие посланија, Јован ја докажува својата исправност на своите постапки и го обвинува Кирил. Кога дознале што прави Јован, Кирил и Мемнон повторно ги повикале браќата епископи на собор за да го обвинат Јован за незаконски постапки зошто тој не ги повикал епископите кои ги обвинил. На соборот конечно стигнала и мисијата на Римскиот папа. Запознавајќи се со работата на соборот на кој преседавал свети Кирил, тие застанале на страната на православните. Соборот три пати го го повикал Јован Антиохиски на заседавање, за да може да ги докаже своите оптужби против Кирил, но Јован одбивал, поради што вселенскиот собор решил заедно со неговите следбеници да го одалечат од црковното општење и со тоа да ги запознат императорите. Така во Ефес се формирале двеспротивставени страни на епископи кои се заканувале едни на други и меѓусебно се обвинувале. За да му ја објаснат вистинската состојба на работите на императорот, зошто Кандидијан, кој ја држел страната на еретиците, била претставена лошо по нив, православните епископи му испратиле на императорот молба: да го отповика Кандидијан и да им дозволи на нив петорица лично да се појават на дворецот. Но Кандидијан ги затворил сите патишта во Константинопол за посланието да не стаса на вистинската адреса. Тогаш отците на соборот им упатиле на константинополските епископи и монаси послание со опис на текот на соборските работи и секаквите притисоци на кои православните биле изложени во Ефес и тоа преку еден просјак кој посланието го пренел на својот стап. По добивањето на посланието во престолнината почнале немири и тоа воглавно во манастирите.Меѓу монасите најпознат бил преподобен Далмат. Тој без излегување поминал 48 години во затвореништво, не напуштајќи ја ќелијата дури ни кога самиот император го молел да учествува во величенствената литија во време на земјотрес. Боженствениот глас сега на преподобниот му нареди да го прекине затвореништвото. Преподобниот Далмат и уште неколку монаси биле пуштени кај императорот. Големиот подвижник го покажал посланието од Ефес на императорот, ги изложил жалбите на православните и запрашал: „дали е подобро да се присоединат на некој лажливец или пак на мнозинството на епископи кои се расеани по вселената и кои претставуваат нивни браќа во Ефес?“ Несториевите соучесници доаѓаат и одат од Константинопол без препреки, додека праволсавните епископи се потчинети на ограничувања“.
Теодосиј бил трогнат и наскоро епископите кои биле испратени од православната страна имале прилика да му објаснат нему и на целиот Константинопол ситуацијата која настанала во Ефес, така да работата полека доаѓала до конечно разрешување и тоа во корист на православието и свети кирил. Но во тоа време во Константинопол стасал господар Иринеј, следбеник на Несториј и Јован, кој располагал со големи врски на дворецот. Тој се изборил за пчовторно преиспитување на работите. Како резултат св. Кирил и неговите собраќа епископи биле обвинети дека се прават „самоволно и незаконски, и затроа треба да бидат одалечени од Црквата и други казни“. Императорот, кој очигледно се изгубил во тие меѓусебни обвинувања и претставки, решил, заради смирување на спорот, да ги отстрани Несториј, свети Кирил и Мемнон. Со таков указ тој во Ефес испратил чиновникот Јован. Тој во Ефес не можел ништо да направи заради големата конфузија која таму владеела. Спротивставените страни толку многу биле раскарани што Јован не можел да ги измири. Тој ги ставил под стража свети Кирил, Мемнон и Несториј, а императорот го известил за својот неуспех. Конечно императорот, приклонувајќи се на општите молби, свикал советување на 16 епископи во Халкидон, кои таму стасале од Ефес, по 8 од двете раскарани страни. На тоа советување, кое е водено во присутво на императорот, отците на православниот собор добиле можност да ја докажат исправноста на одлуката на својот собор и својата праведност. Благодарејќи на тоа, во Ефес уште пред завршетокот на советувањето, стигнала наредба свети Кирил и Мемнон да се ослободат и да им се вратат сите одземени права. Несториј бил отпуштен и испратен во своето претходно живеалиште, т.е. во Антиохија. По извесно време епископите кои заседавале во халкидон биле префрлени во Константинопол. На православните епископи им било наложено на Несториј да му биде одреден наследник. Тие го избрале и ракоположиле Максимијан, монах кој не бил настроен славољубиво, туку отшелнички. Несториј бил за секогаш прогнат во Петра, а целиот негов имот бил предаден на црквата во Константинопол.
На останатите епископи им било дозволено да се вратат во своите земји и градови, Свети кирил се вратил во Александрија на 30 октомври, бил дочекан од својата паства со големо одушевување и почести. Несториј по одредено време бил бил преместен од Петра во одалечената египетска оаза Ибис. Тука го заробиле номади и наскоро откако го ослободиле, Несториј умрел од старост и немоќ, заборавен од сите. Неговите следбеници биле жестоко гонети; оние кои успеале да побегнат засолниште барале во Персија, каде долго потоа уживале заштита од властите.
Така на слава на православието биле разрешени бурни сукоби кои ги поттикнал Несториј и кои го потресле целиот христијански свет. Но за жал, тоа не доведе до измирување на раскараните страни. Епископите предводени од Јован Антиохиски, по заминувањето од Ефес, на пат за Тарс, а потоа во Антиохија одржале собор на кој е оденсена одлука да се протестира против отстранувањето на Несториј, покрај тоа била потврдена и одлуката од Ефес да се отстрани свети Кирил. Само непоколебливата одлучност на императорот „споровите да бидат прекинати и да се воспостави мир Господов“, ги сопре понатамошните раздори. За окончувањето на расправијата придонесе и дејствувањето на свети Кирил, голем борец за вистинска вера и мудар ревнител за црковен мир.
Споменот на Третиот Вселенски собор во Православната Црква се слави на 9 септември
Translator
Посетители
ПАРАКЛИС НА МВПЦ ВО СОЛУН
ЖИВОТОТ МОНАШКИ Е ОДРЕДБА КОЈА СЕКОЈ ЕДЕН ЈА ДОНЕСУВА ИНДИВИДУАЛНО А НЕ ЗА ПРИЧИНА,ВО МАНАСТИР ИЛИ ПАРАКЛИС МОЖЕ ДА ЖИВЕАТ ПОВЕЌЕ МОНАСИ ИЛИ САМО ЕДЕН КОЈ ВО СВОЈАТА ОСАМЕНОСТ И ВО СВОЈАТА МОЛИТВА СЕ ДОБЛИЖУВА ДО ГОСПОД И ДО НЕГОВИТЕ ИСКУШЕНИЈА.
-
ДА СЕ ВАКЦИНИРМЕ ИЛИ НЕ?
Сестри и Браќа вие кој испративте маил пораки со прашање дали треба да постиме во колку се вакцинираме? Секој еден православен кој не е болен и не употребува лекови за некоја болест е оправдан и не треба да пости,додека дали да постиме во колку се вакцинираме е јасно ако сме во состојба која не е споена со здравјето секој еден треба да Пости кој ќе оди на Света Причест за Велигден. +++јован хаџи Рамноапостолни Словенски Просветители Свети Кирил и Методиј
- О, сефални и рамноапостолни Кириле и Методие, поклонувајќи се пред вашата чесна икона, срдечно ве молиме: погледнете милостиво на нас, кои со вашиот труд бевме просветени, и оградете не со вашата недремлива заштита од злобните демонски замки! Погледнете на ова лозје што го насадивте и не оставајте го на дивите свињи да го раскинуваат. Сочувајте ја, свети угодници Божји, нашата Православна вера, која вие ја изградивте врз камен-темелникот Христос, та да биде непоместлива и од овој камен да се растураат брановите на секое маловерие. Укрепете ги нашите пастири во сите добродетели и во подвигот на проповедање, вразумете ги верниците за да го слушаат нивниот глас. Сочувајте ги сите словенски земји од секое лишување, од оган и од меч, од смртоносни болести и од секакво зло. Слушнете го и секој човек, кој со вера ви пристапува и кој изискува благодатна помош од вас. Во страшниот, пак, час на смртта, бидете ни, на сите нас, благи застапници и прогонувачи на темните демонски сили, та во мир и покајание да го завршиме земскиот мегдан, да стасаме до насладување со вечните богатства и заедно со вас да ја прославуваме Пресвета Троица – Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!
АПОСТОЛИ ПЕТАР И ПАВЛЕ
Неговата Светост Патријарх Ерусалимски Иринеј I
Patriarch Irineos 1 Patriarch by the Mercy of God, of the Holy City of Jerusalem, All Palestine, Syria of Arabia, Beyond the Jordan, Cana of Galilee and Holy Sion.
Неговото Блаженство
Архиепископ Ветлеемски и Скандинавски ++Јован Хаџи-
ГОСПОДЕ, БЛАГОСЛОВИ ГИ МОИТЕ НЕПРИЈАТЕЛИ
Исус немал слуги, но сепак го викале Господар, Тој немал диплома,сепак го викале Учител, Тој немал лекови,сепак го викале Лекар, Тој немал војска,сепак и кралевите се плашеле од Него, Тој не освојувал воени битки ,сепак Го освоил светот, Тој не направил ниедно злодело,сепак го расапнале Тој бил закопан во гробот,сепак Тој живее денес.... МАКЕДОНСКА ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА,ОСЛО
СИМВОЛ НА ВЕРАТА
Tриесет и три молитви за триесет и трите јазли на бројаницата
01. Спомни, Господи, за мир во светот. 02. Господи, Исусе Христе, помилуј ја Црквата наша и нашето Православие. 03. Господи, Исусе Христе, помилуј го Архиепископот наш и неговото братство. 04. Господи, Исусе Христе, помилуј ги, низ целата Земја, Православните клирици и лаици. 05. Господи, Исусе Христе, помилуј го нашиот Духовник и отец и неговото братство. 06. Господи, Исусе Христе, помилуј ја нашата војска и безбедносните служби. 07. Господи, Исусе Христе, помилуј ги началниците на нашиот народ. 08. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои нè мразат, нè љубат и кои се молат за нас. 09. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите родители, добродетели и учители. 10. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите по тело и по дух браќа и сестри и роднини. 11. Господи, Исусе Христе, помилуј ги старите и осамените луѓе. 12. Господи, Исусе Христе, помилуј ги новороденчињата, незаштитените и слабите. 13. Господи, Исусе Христе, помилуј ги децата кои учат. 14. Господи, Исусе Христе, помилуј ги младите момчиња и девојки. 15. Господи, Исусе Христе, помилуј ги наркоманите, алкохоличарите и пушачите. 16. Господи, Исусе Христе, помилуј ги сопружниците на Православните семејства. 17. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите бремени сестри. 18. Господи, Исусе Христе, помилуј ги вдовиците и сираците. 19. Господи, Исусе Христе, помилуј ги разделените сопружници и нашите браќа и сестри во искушение. 20. Господи, Исусе Христе, помилуј ги болните по тело и по душа. 21. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои се трудат и работат во светите манастири и парохии. 22. Господи, Исусе Христе, помилуј ги благочестивите поклоници во светите манастири и цркви. 23. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои пловат, патуваат, летаат, затворениците и очајаните. 24. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите ожалостени браќа. 25. Господи, Исусе Христе, помилуј ги судиите и политичарите. 26. Господи, Исусе Христе, помилуј ги опрелестените и оние кои го хулат светото Православие. 27. Господи, Исусе Христе, помилуј нè и дај ни време мирно. 28. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од болест, гнев, опасност и просвети ги лекарите и болничарите. 29. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од глад, нужда и несреќа. 30. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од жештина, пожари и земјотреси. 31. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од поплави, тонење и мраз. 32. Господи, Исусе Христе, упокој ги и душите на отците, мајките, браќата и сестрите, роднините, дедовците и прадедовците наши. 33. Господи, Исусе Христе, помилуј ме мене грешниот.СВЕТА ТРОИЦА
ОСЛО ПАРАКЛИС МВПЦ
ВИСТИНСКО ПРАВОСЛАВИЕ
По предавството на Православието во рацете на се попогубната појава на екуменизмот во светот, се појави Вистинското Православие насекаде во светот, така да и ние, како Македонска Вистинска Православна Црква, се залагаме за зачувување на изворните вредности на Православието како што го предале Апостолите прво на првите цркви и епископи во раното Христијанство, а потоа тие на Светите Оци, кои на Седумте Вселенски Собори ги зацврстија темелите, односно ги одредија догмите и каноните на Светата Православната Црква. Сето ова Македонска Вистинска Православна Црква се заложува ништо да не биде сменето или да претрпи влијание од современото време. Македонска Вистинска Православна Црква доследно ќе ги спроведува учењата на Светото Писмо и делата на Светите Отци во своите вистини. Македонска Вистинска Православна Црква има и ќе има добри односи со сите оние кои сакаат да ја практикуваат заповедта на нашиот Господ Исус Христос,кој го промовира единството и љубовта , и покрај разликите, ставови и традиции на едни кон други , "Кога се двајца или тројца собрани во Мое име, Јас сум во средината" "Но ако и ние, или ангел од небото, ви проповеда друго евангелие, различно од она што ви го проповедавме, да биде проклет! Како што рековме порано и сега пак велам: ако некој ви проповеда евангелие, што се разликува од она што го примивте, да биде проклет! Дали јас сега ги уверувам луѓето или Бога? Или настојувам да им угодам на луѓето? Ако уште би им угодувал на луѓето, немаше да бидам Христов служител. Зашто, ве известувам, браќа, дека Евангелието кое го проповедав не е човечко,бидејќи ниту јас го примив од човек ниту го научив, туку преку откровението на Исуса Христа."(Гал.1,8-12) „Чувајте го чедо мое јазикот, како земјата. Зборот може да се изгуби како град, како земја, како душа. А што е со луѓето што го губат нивниот јазик, земјата, душата? Немојте да земате туѓи зборови во вашата уста. Ако се земе странски збор, не сте победиле, сте се отуѓиле. Подобро е да се изгуби најголемиот град на својата земја, но не најмалите и најзначајните зборови на вашиот јазик. Земји и држави не се освојуваат со ножеви и јазици. Бидете свесни дека непријателот ќе те покори и ќе те освоји колку што многу зборови ти земе и свои ти потури. Луѓето кои ги губат своите зборови, престануваат да постојат. Постои мој синко, болест која го напаѓа јазикот на телото како болест. Се сеќавам на такви инфекции и зарази. Најчесто тоа влијае на луѓето по рабовите, на допир на една нација во друга, каде што јазикот на јазикот тара на јазикот на друга нација„
НЕМА ВЕРА,БЕЗ ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ВЕРА
„Господи Исусе Христе, Сине и Логосу на живиот Бог, по молитвите на Богородица и на сите Твои светии, помилуј ме, грешниот и непотребниот слуга твој“.
-
ЈАКОВОВА ЛИТУРГИЈА
Литургија на Светиот Апостол Јаков,братот Господов,неговото Евангелие е прогласено за неканонско како и сето останато досега не објаснето од канонската екуменитичка црква но Вистинската Црква го Чествува +++јован-хаџи ГОСПОД НИ ДАДЕ ДЕСЕТ ЗАПОВЕДИ
1. Јас сум Господ Бог твој, да немаш други богови освем Мене 2. Не прави идол или слика на она што е горе на небото, што е долу на земјата, што е во водата и под земјата, не им се поклонувај и не им служи. 3. Не изговарај го напразно името на Господа, твојот Бог. 4. Спомнувај си за денот на одморот за да го празнуваш, шест дена работи и сврши ги сите работи, а седмиот ден посвети го на Господа, твојот Бог. 5. Почитувај ги таткото и твојата мајка за да ти биде добро и да поживееш долго на земјата. 6. Не убивај. 7. Не прави прељуба. 8. Не кради. 9. Не сведочи лажно против својот ближен. 10. Не пожелувај ништо што е туѓо.
ПРВО ПОСЛАНИЕ НА СВЕТИОТ АПОСТОЛ ПАВЛЕ ДО КОРИНТЈАНИТЕ
„24. и, откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас; правете го ова за спомен Мој!” 25. По вечера, исто така, зеде и чаша, па рече:”Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!” 26. Оти, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господа, додека Он не дојде. 27. Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. 28. Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. 29. Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово. 30. Па затоа меѓу вас има многу немоќни и болни, а мнозина и умираат. 31. Оти, ако бевме се испитувале сами себе, тогаш немаше да бидеме осудени.ЗА ЉУБОВТА КОН БОГА
АСКЕТСКИ ОГЛЕДИ, СВЕТИ ИГНАТИЈ БРЈАНЧАНИНОВ „ Многу подвижници, примајќи ја природната љубов како божествена, ја распалиле својата крв и ја распалиле својата фантазија. Состојбата на распаленост лесно преминува во состојба на измама. Оние кои се наоѓале во распаленост и измама, многумина ги сметале за исполнети со благост и светост, а тие биле жртви на самоизмама. Имало многу такви подвижници во западната црква, од времето кога таа упаднала во папизмот, кој богохулно му припишува на човекот божествени особини и на човекот му оддава поклонение кое одговара и прилега само на Бога. Тие подвижници напишале многу книги во својата распалена состојба во која самоизмамата им изгледала како божествена љубов, додека растроената вообразеност им прикажувала мноштво од виденија кои им ласкале на нивната самољубовост и грдост. Сине на источната Црква! Оддалечи се од читањето на таквите книги, оддалечи се од слушањето на поуките на самоизмамените. Раководи се според Евангелието и светите Отци на источната Црква, во смирение влегувај во духовната висина на божествената љубов, преку извршување на Христовите заповеди.“АПОСТАСИЈА
На 7 декември 1965 година, АПОСТАСИЈАТА (ОТПАДНИШТВОТО) на светското Православие од Бога е целосно исполнето. Вселенскиот патријарх Атенагора и папата Павле VI истовремено „ја отповикаа анатемата од 1054 година“. Анатемата беше објавена поради папската сеерес за да се заштити Православието од богохулните доктрини кои водат во пропаст. Со „отповикувањето“ на анатемата, Атенагора официјално прогласи дека папата и неговите следбеници биле неправедно одалачени, дека Црквата погрешно тврдела дека доктрините на папизмот биле лажни и дека навистина латинскиот папизам е дел од Православието! По заедничкото отповикување на анатемата во 1965 година, протагонистите на еретичкиот екуменизам, Атенагора и папата Павле VI, се сретнале во Рим во 1967 година за да го прослават безбожниот почеток на унијата на црквите. Унијата со папистите е потпишана во Баламонд во 1993 година од страна на православни екуменисти. Единството на Западот и Истокот е воспоставено! Вистинското Православие,Македонска Вистинска Православна Црква и Патријаршија е против овој безбожнички чин и се бориме против сите богохулни модернистички движења на „канонската Православна Црква“ која со својот широк пат води милиони души во вечна погибел.-
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
Иже Херувими тајно образујушче, и животворјашчеј Тројице трисвјатују пјесн припјевајушче, всјакое ниње житејское отложим попечение. Јако да Царја всјех подимем, ангелскими невидимо дориносима чинми. Аллилуиа, аллилуиа, аллилуиа.ХЕРУВИМИ
Ние кои Херувимите таинствено ги изобразуваме и на Животворната Троица Трисвета песна му пееме, сега секоја животна грижа да ја оставиме. Како оние кои ќе Го примиме Царот на сите, со Ангелски Сили невидливо следениот. Алилуја, алилуја, алилујаАНГЕЛОТ СЕ ОТКРИВА
1. Товит го повика сина си Товија и му рече: „Синко, приготви му ја наградата што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.” 2. А Товија одговори и рече: „Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сè што донесов; 3. зашто тој ме доведе при тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.” 4. Старецот тогаш рече” „Тој навистина го заслужил тоа.” 5. Го повика ангелот и му рече: „Земи ја половината од сè што сте донеле, па оди си со мир.” 6. Тогаш ангелот ги повика нив двајцата на страна и им рече: „Благословувајте Го Бога, прославувајте ја Неговата величина пред сите што живеат за сето она што го направи Он за вас.Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела. 7. Добро е да се чува царската тајна, и пофално е да се разгласуваат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде. 8. Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостиња и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу – со неправда; подобро е да правиш милостиња, отколку да собираш злато. 9. Милостињата избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостиња и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата; 10. а оние што грашат – непријатели се на својот живот. 11. Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е пофално да ги објавувам Божјите дела. 12. Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги вознесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе; 13. кога не те мрзеше да станеш и да го прекинеш твоето јадење, да станеш за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе. 14. И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара. 15. Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.” 16. Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв. 17. Но тој им рече: „Не плашете се, да имате мир. Благословувајте Го Господа во векови. 18. Зашто јас не дојдов по својата волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови. 19. Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев; само на вашиот поглед така му изгледаше. 20. И сега, прославете го Бога, а јас се враќам при Бога, Кој ме прати. Сега ова што стана запишете го во книга.” 21. Тогаш станаа, но него веќе не го видоа. 22. И почнаа да раскажуваат за великите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.
ТЕБЕ БОЖЕ ТЕ ФАЛИМЕ
Тебе, Боже, Те фалиме, Тебе, Господи, Те исповедаме, Тебе Предвечниот Отец сета земја Те велича; Тебе (те фалат) сите ангели, Тебе – небесата и сите сили, Тебе – херувимите и серафимите Непрестајно Ти извикуваат: Свет, Свет, Свет е Господ Саваот, Небесата и земјата се исполнети од Твојата слава; Тебе преславниот апостолски хор, Тебе пофалниот пророчки број, Тебе Те фали пресветлото маченичко воинство, Тебе по сета вселена Те исповеда Светата Црква, Отецот со непоимливо величие, Твојот почитуван вистински и еднороден Син, И Светиот Утешител – Дух. Ти, Цару на славата, Христе, Ти на Отца си присносуштен Син: Ти за избавување го прими човекот, Не се згнаси од Девствената утроба; Ти го победи осилото на смртта, Им го отвори на верниците Царството Небесно. Ти седиш оддесно на Бога во славата на Отецот, Ќе дојдеш да ни судиш, како што веруваме. Затоа Тебе Те молиме: Помогни им на Твоите слуги, Коишто си ги искупил со Чесната Крв. Удостој ги со Твоите светии Да царуваат во Твојата вечна слава. (се смета дека следниве стихови, главно од псалмите, се додадени подоцна:) Спаси ги, Господи, Твоите луѓе, И благослови го Твоето наследство, Издигни ги и вознеси ги во вековите; Во сите денови да Те благословуваме Тебе И да го фалиме Твоето име во вечните векови. Удостој нè, Господи, во овој ден Да се сочуваме од грев. Помилуј нè, Господи, помилуј нè: нека биде Твојата милост на нас, Господи, како што се надевавме на Тебе. На Тебе, Господи, се надеваме, Да не се посрамиме во вековите. Амин. св.Амвросиј Медиолански-
СЕ ШТО ДИШЕ НЕКА ГО ФАЛИ ГОСПОДА
Псалм 148 1. Алилуја! Фалете Го Господа од небесата, фалете Го во височините! 2. Фалете Го, сите Негови ангели, фалете Го, сите Негови воинства! 3. Фалте го, сонце и месечино, фалете Го, сите светли ѕвезди! 4. Фалете Го, небесни небеса, и води над небесниот свод! 5. Нека го фалат Господовото име, зашто Тој заповеда и се создаде. 6. Ги постави засекогаш и довека, според закон што нема да помине. 7. Фалете Го Господа од земјата, морски чудовишта и сите бездни, 8. Оган и град, снег и магла, виорен ветер, што го исполнува Неговото слово! 9. Планини и сите ридови, плодоносни стебла и сите кедрови, 10. Ѕверови и сите животни, Лазачи и крилати птици! 11. Земски цареви и сите народи, кнезови и земски судии! 12. Момчиња и девици, старци со децата заедно. 13. Сите нека Го фалат Господовото име, зашто единствено Неговото име е возвишено! Неговата слава е над земјата и небото, 14. Тој ја поткрева силата на Својот народ, Тој ги прославува своите свети, Израелевите синови – народ што Му е близок. Алилуја! Псалм 149 1. Алилуја! Пејте Му на Господа нова песна, и во собранието на светите, Неговата фала! 2. Нека Му се весели Израел на Својот Творец! Нека Му викаат радосно синовите на Сион на својот Цар! 3. Нека Го фалат Неговото име со веселба, нека Го слават со тапанче и псалтир! 4. Зашто, Господ го љуби Својот народ, со спасение ги овенчува кротките! 5. Нека се радуваат светите славно, нека извикуваат радосно од своите постели! 6. Нека им бидат на устите слава кон Бога, а во рацете мечеви остри од двете страни, 7. за да извршат одмазда над народите, и казна над племињата; 8. за да им ги фрлат царевите во вериги, а благородниците во железни окови; 9. за да го извршат над нив одамна напишаниот суд – нека им биде на чест на сите Негови свети! Алилуја! Псалм 150 1.Слава на Бога! Фалете Го Бога во Неговото Светилиште, Фалете Го во величеството на небесниот свод! 2. Фалете Го заради Неговите силни дела, Фалете Го заради Неговата бескрајна величина! 3. Фалете Го со звуците на рогот, Фалете Го со псалтир и лира, 4. Фалете Го со игра и тапанче, Фалете Го со жичани инструменти и кавал, 5. Фалете Го со звучни кимвали, Фалете Го со воскликнувачки кимвали! 6. Сè што дише – Нека Го фали Господа! Алилуја! ПРЕД МАНАСТИРСКИ ВРАТИ
Кој тропа толку доцна во длабочината на ноќниот мир На портата затворена на светогорскиот манастир? „Веќе одамна помина вечерта и нема ноќ се зафаќа, Седи отци, калуѓери, отворете ми ја тешката врата. Светлина душата ми сака, а одмор моите нозе, Изморено е моето тело, уморни се моите нозе. Но крепка е волјата моја која ноќва кон вас ме води, Да го посветам животот на верата и на слободата да им годи. Ги презрев царските дворови, царската круна и облека, И сега еве светлина барам во скромниот манатстир до века. Отворете ми ја, чесни отци, тешката манастирска врата, И примете го царскиот син како најмлад од сите вас браќа. Зашкрипи тешката врата, а над неа бувот се тргна И со крештење ги разви крилата и се сокри во ноќта црна. А на прагот на храмот свет, каде Божјето име се слави, Со факел запален настојникот се јави. Тој факелот горе го крева, над својата глава света, И здогледа, чудејќи се, безопасно босо дете. Високо му е бледото чело, со измрсени густи коси, Но челото возвишено, божествена мудрост го краси. За рака го зема старецот, му го бакна бледото чело, И низ солзи прошепти: „Те примаме мило чедо“. Векови поминаа од таа ноќ чудесна, Векови поминаа и многу ќе поминат уште. Но тоа дете уште живее зошто живее неговата слава, Зошто тоа дете беше Растко, син на Немања, Свети Сава.ИСАИЈА,гл.10
1. Тешко им на оние што создаваат неправедни закони и пишуваат остри решенија, 2. за да ги отстранат сиромасите од правосудието и да ги ограбат правата на слабите меѓу Мојот народ, за да ги направат вдовиците свој плен и да ги грабаат сираците. 3. А што ќе правите вие во денот на посетата, кога смртта ќе дојде оддалеку? Кон кого ќе прибегнете за помош? Каде ќе го оставите богатството свое? 4. Без Мене тие ќе се превиваат меѓу окованите и ќе паднат меѓу убиените. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, раката Негова уште е протегната.
Братства
ОЧЕ НАШ
Молитвата „Оче наш“ е Господова молитва изговорена од устата на нашиот Спасител Господ Исус Христос. Според Светите Отци молитвата „Оче наш“ е скратено Евангелие, која секојдневно се кажува, најмалку трипати во денот: наутро, напладне и навечер, молитва со која се отпочнуваат сите богослуженија и молитвословија. Преведена е на сите можни јазици на кои е преведено Светото Писмо. Оваа молитва Господ ја кажал на самиот почеток на својата јавна проповед откако ги изговорил Заповедите на Блаженствата на прочуената „Беседа на гората“ во која ги изговорил основните поставки на Своето учење. Молитвата „Оче наш“ е образец како треба да се молат христијаните за разлика од еврејските првенци, фарисеите и книжниците. Господовата молитва има седум прозби и славословие. Првите три се однесуваат на Бог – Отецот, а другите четири на нас луѓето. Од сите прозби многу значајна е шестата која вели: „...и не не воведувај во искушение...“ Многумина велат како тоа Бог не воведува во искушение, ако Тој е Бог на љубовта, на мирот, на спасението? Бог не не воведува во искушение, но допушта искушенија и затоа Го молиме да не заштити од искушенијата. И самиот Господ, иако безгрешен, иако Божји Син, беше искушуван од сатаната. А искушението за вистинските верници значи челичење – да бидеме цврсти во верата. Знаеме од Светото Писмо какви искушенија имале праведниот Јов, патријархот Авраам кој бил спремен да го принесе на жртва својот син единец Исак и многу други примери.По оваа прозба е „...избави не од лукавиот...“ што значи дека првиот искушувач е ѓаволот, потоа светот, како и нашето тело кое постојано не распнува со своите страсти и прохтеви. Молитвата „Оче наш“ треба секој христијанин да ја знае на памет и во секое време и при нејзиното изговарање се стои исправено или се коленичи, се зависи од празникот и времето.A Morning Prayer by St Patrick
Lorica by St. Patrick (Lorica was a mystical garment or breastplate that protected the wearer from danger and illness. The word was attributed to this prayer because of the sections in it regarding protection from physical and spiritual enemies.) st patrickI arise today Through a mighty strength, the invocation of the Trinity, Through belief in the Threeness, Through confession of the Oneness of the Creator of creation. I arise today Through the strength of Christ’s birth with His baptism, Through the strength of His crucifixion with His burial, Through the strength of His resurrection with His ascension, Through the strength of His descent for the judgment of doom. I arise today Through the strength of the love of cherubim, In the obedience of angels, In the service of archangels, In the hope of resurrection to meet with reward, In the prayers of patriarchs, In the predictions of prophets, In the preaching of apostles, In the faith of confessors, In the innocence of holy virgins, In the deeds of righteous men. I arise today, through The strength of heaven, The light of the sun, The radiance of the moon, The splendor of fire, The speed of lightning, The swiftness of wind, The depth of the sea, The stability of the earth, The firmness of rock. I arise today, through God’s strength to pilot me, God’s might to uphold me, God’s wisdom to guide me, God’s eye to look before me, God’s ear to hear me, God’s word to speak for me, God’s hand to guard me, God’s shield to protect me, God’s host to save me From snares of devils, From temptation of vices, From everyone who shall wish me ill, afar and near. I summon today All these powers between me and those evils, Against every cruel and merciless power that may oppose my body and soul, Against incantations of false prophets, Against black laws of pagandom, Against false laws of heretics, Against craft of idolatry, Against spells of witches and smiths and wizards, Against every knowledge that corrupts man’s body and soul; Christ to shield me today Against poison, against burning, Against drowning, against wounding, So that there may come to me an abundance of reward. Christ with me, Christ before me, Christ behind me, Christ in me, Christ beneath me, Christ above me, Christ on my right, Christ on my left, Christ when I lie down, Christ when I sit down, Christ when I arise, Christ in the heart of every man who thinks of me, Christ in the mouth of everyone who speaks of me, Christ in every eye that sees me, Christ in every ear that hears me.