ПИСМО БРОЈ 1
ЗА ИСТОРИЈАТА НА ХРИСТИЈАНСТВОТО
Драг пријателе,
Од личното истражување на официјалниот став на Јеховините сведоци за ранохристијанската историја, заклучив дека вие не ја познавате таа област. За вас таа е ваква: Апостолите го ширеле Христијанството и по нивната смрт тоа се расипува применувајќи паганаски елементи. Црквата паднала и станува легло на божемно христијанско учење. Обезглавениот труп на црквата гние во призвраноста за овој свет, а со доаѓањето на царот Константин таа потполно паѓа во рацете на овоземната власт која е под директен надзор на сатаната. Корупција, хедонизам, секуларизам и желба за световна моќ владеат со оние кои себе се нарекуваат христијани. Темнината која владеела повеќе од 1500 години, од време на време, ја пробивал по некој зрак на светлина оличен во некои поединци кои единствени во историјата ја сфатиле Библијата на вистински начин и кои единствени правилно веруваале (меѓу тие поединци е, секако, и еретикот Ариј), се до 19. век кога во Америка овој зрак на светлина не станал изгрејсонце во ликот на трговецот Расел и неговата организација Јеховини сведоци! Со тоа Христијанството, пречистено и од Бога благословено, после повеќе од 1500 години повторно излегува на историската сцена.
Простете, но ова е навистина доста наивно, нешто што и самите го предчувствувате само не сакате јавно да признаете зошто вистинската историја на Христијанството, која ја познава и основачот, воопшто не оди во прилог на доктрината на организацијата на Јеховините сведоци. Да почнеме со ред трудејќи се да не западнеме во преопширност бидејќи темата е многу комплексна.
1) ХРИСТИЈАНСТВОТО ВО КОЛЕВКАТА НА ЕВРЕЈСКИОТ ХРАМ
Најскапоцените и најзначајните податоци за ранохристијанската историја ја наоѓаме во самото Свето Писмо. „Делата на апостолите“ ни говорат за постанокот на Црквата, за Пентекост (Симнување на Светиот Дух, Духови, Педесетница) и почетоците на нејзиниот живот: „И секој ден беа истрајно и еднодушно во храмот и кршејќи леб по домовите, примаа храма со радост и во чистота на своите срца“ (Дап. 2, 46). Тука можеме да запазиме неколку многу важни моменти од христијанскиот живот. Првите христијани биле Евреите кои сметале дека со Христијанството се остварени сите надежи и ветувања за Месијата назначени во Стариот Завет. Така ерусалимскиот храм го доживувале повеќе како свој дом, отколку како храм на старозаветниот јудаизам. Затоа апостол Лука вели дека „беа истрајно и еднодушно во храмот“. Преку храмот Христијанството прима богослужење кое, исто така, раните христијани го сметаат повеќе свое отколку јудејско. Но, неограничувајќи се само на храмот, поучени од Христовиот разговор со Самарјанката, ги прошируваат своите богослужења и во приватни домови. Затоа првиот облик на градење на христијанските храмови се базилика, која има облик на тогашните световни куќи со централна голема одаја.
Христијаните, исто така, „кршеле леб“ секојдневно, т.е. се причестувале, што е објавено во склоп на „агапе“, вечерата на љубовта, на која делеле заедничка трпеза. Во Светото Писмо не постои прецизен опис на тие богослужења, затоа што тие биле „органски дел“ на Христијанството, секојдневие позната на секој поединец, за што немало потреба да се опишува посебно. Но, веќе во вториот век постојат записи за точниот поредок на Литургијата (богослужењето) која се содржела од молитви, псалмопоења и химни кон Христа, за кои апостол Павле говори во посланието до Ефесјаните глава 5, 19 и во второто послание до Тимотеј глава 2, 11-13, (каде е даден дел од химната која подоцна станала позната како химна на Свети Климент Александриски, а е сочувана до денес).
Дефинитивното разделување на Христијанството и Јудејството почнува со отворениот прогон на христијаните од страна на традиционалните евреи предводени од фарисеите и книжниците. Првата жртва на тој прогон е младиот архиѓакон и првомаченик Стефан, кој страда во 37 година. Од тогаш Црквата станува самосвесна, со посебен идентитет и призив, веселнска (раскинувајќи ги традиционалните и националните окови) и со мисија на проповедување на Евангелието од еден до друг крај на светот. Првите чекори на Црквата во светот се запечатени со крвта на Мачениците Апостоли, но и многубројни чуда кои Господ ги правел преку своите избраници.
Идејата на вашите Јеховини сведоци дека Црквата умрела додека вие не сте се појавиле, ја противрекува не само христијанската наука, туку и зборовите на Господ Исус Христос: „Јас сум со вас во сите денови до свршетокот на векот“ (Мт. 28, 20). Иако се шпекулира со оваа изјава, крвавата и маченичка историја не може да се промени, како ни фактот дека Христос е „глава на Црквата“ (Дап. 20, 28), овенчана со крвта на мачениците и верниците, така да до денешни денови Црквата не е, и ниту може да биде, без својата Глава Господ, ниту пак Главата е без телото – Црквата!
Значи, на Апостолскиот собор во 51 година во Ерусалим, христијанската Црква раскинува со јудејскиот традиционализам и заминува во светот.
2) ПОЧЕТОК НА ПРОГОНИ И МАЧЕНИШТВА
Ми прочитавте дел од книгата на Јеховините сведоци „Човештвото во потрага по Бога“ (стр. 260, оддел 37) каде се зборува за прогонството на христијаните од страна на Рим, но не се наведуваат имињата на настраданите. Вашиот аргумент за тоа изостанување е дека луѓето не треба да се воздигнуваат и обожаваат. Но, таквата изјава е спротивна на заповедта од Светото Писмо: „сеќавајте се на своите учители кои ви го проповедаат словото Божјо; гледајте на свршетокот на нивното живеење и поддражавајте ја нивната вера“ (Ев. 13, 7). Има ли подобро проповедување од страдањето за Христа? Има ли посилна вера од верата на оној кој со својата крв ја потврдил? Има ли поголема љубов од онаа која заминува во смрт заради Христос? Ве прашувам: зарем учењето на таквите примери е обожавање? Зарем е обожавање прославувањето на оној кој Бог го прославил?
Иронијата да биде поголема, во истата ваша книга најдов повеќе податоци за Расел, отколку за страдањата и за мачениците во првите три века, што јасно покажува кој всушност е заслужен за постоењето на Јеховините сведоци. Сепак, благодарение на Господ, сеќавањето на ранохристијанските маченици до денес е сочувано во пазувите на Светата Апостолска Црква, така да ги знамеме имињата и описот на страдањата на многу маченици. Постојат христијански дела кои говорат за страдањата, но и извештаи од процеси и судења водени против христијаните кои ги составувале нехристијани. Еден од првите такви извештаи е за страдањето на Антипа, епископ Пергамски во 92 година, кого апостол Јован го спомнува во Откровението, глава 2, 13.
Така знаеме и како пострадале Апостолите: Свети Апостол Петар и Павле пострадале во Рим за време на прогонот на Нерон во 67 година; Апостол Јаков, братот Господов, бил претходно убиен од страна на Евреите во 62 година; Апостол Андреј бил распнат на крст во Патрас (Грција); Јаков Заведеев пострадал од мечот на Ирод Агрипа во 44 година; Апостол Јуда пострадал во Ерменија; Апостол Вартоломеј, исто така, пострадал во Ерменија така што бил одран жив; Апостол Тома го завршил земниот живот во Индија избоден со стрели; Апостол Марко маченички пострадал во Египет; Апостол Лука бил обесен за маслиново дрво и т.н….
Маченичката смрт е многу повеќе од самата проповед, таа е потврда за христијанската вера, евангелие на дело („кој не се одрече од себе, не е достоен на Мене“).
По страдањето на Апостолите, управувањето на Црквата го превземаат епископите (грчки: Επισκοπος – надзорник) поставени од самите Апостоли. Некои од нив ни се познати од самото Евангелие, како на пример Закхеј (Лк. 19, 2) кој по обраќањето го следел Апостол Петар, а овој го поставил за епископ во Кесарија; Лазар, кого Господ го воскресна по четиридневната смрт, бил епископ на Кипар; Тимотеј, по смртта на Апостол Павле, заминува во Ефес кај Апостол Јован и по неговото заробеништво на Патмос, станува епископ Ефески (бил убиен од страна на незнабошци околу 93 година); Тит бил од Крит, воспитуван во грчки дух, но откако слушнал за Христос, заминува во Ерусалим каде лично Го видел Спасителот. Подоцна станува ученик на Апостол Павле, кого го погребал по страданието. Се вратил од Рим на Крит каде управувал со црквата до крајот на животот…Спомнав само неколкумина епископи, воглавно оние кои се спомнати во Светото Писмо.
По Нерон (54-68) и Домицијан (81-96) кои не го разликувале Христијанството од Јудејството, следниот голем гонител на христијаните е Трајан (98-117) кој добро ги разликувал. Во негово време пострадал Игнатиј Богоносец, епископ Антиохиски, кој бил ученик на Апостол Јован, а на антиохиското епископско место го заменил Апостолот Петар. Трајан, пред походот на Ерменија и Персија, боравел во Антиохија каде водел разговор со Игнатиј, наговарајќи го да му се поклони и да признае за бог. Кога овој тоа го одбил, бил фрлен на ѕверовите во Рим. Со тоа Трајан принел жртва на божицата на Рим пред походот и ги забавил Римјаните. Игнатиј бил осуден како „татко на сите христијани“ и тргнал, во придружба, за Рим. Во текот на патувањето им пишувал на црквите кои се наоѓале во градовите низ кои поминувал, предупредувајќи ги на ересите кои почнале да се појавуваат. Посланијата кои тогаш ги напишал се сочувани до денес: послание до Римјаните, Ефесјаните, Магнежаните, Тралијанците, Филаделфијците, Смирјаните и Поликарт, епископ Смирски. Игнатиј, како и неговиот учител Јован, водел жестока борба против еретиците евионитагностици (кои го одрекувале божеството на Господ Исус Христос) и докети (учеле дека Господ имал само привидно тело и дека со самото тоа страдањата биле привидни). Темата на сите посланија е „сведочење за Христа“. Христос за Игнатиј бил „овоплотен Син Божји, Бог вистински јавен во вистинско тело, роден како човек со тело од света Дева Марија и Светиот Дух, Кој е единствениот Спасител и Искупител, вера и љубов, крст и воскресение, живот и спасение, леб и крв на вечниот живот; предвечно Слово Божје и љубов Божја, весник на бесмртноста и непропадливоста за родот човечки и сето создание Божје…“
Бидејќи богословието за Света Троица (во посланието до Ефесјаните 9, 12 го опишува односот на Ипостасите на Света Троица кон човекот) е многу изразено кај Игнатиј, во литературата на јеховините сведоци за него нема да пронајдете ништо без разлика што тој е ученик на Апостол Јован и кој пострадал за верата Христова во 107 година во римскиот колосеум, за бреме на царувањето на Трајан.
Критикувајќи го догматот за Света Троица во брошурата: „дали треба да се верува во Светото Троиство?“ ги цитирате доникејските Отци на Црквата кои, според вас, не верувале дека Господ Исус Христос е Бог. На страна 7 од спомнатата брошура го цитирате Свети Јустин Филозог маченик, Свети Иринеј епископ Лионски, Свети Климент епископ Александриски, Тертулијан, Свети Иполит, епископ Римски и Ориген, но вашите цитати се сведени на два-три збора и ништо повеќе! Не се спомнува од каде се земени цитатите, ниту едно дело од некој Отец не е наведено. Зошто? Прво затоа што вашите тврдења, дека доникејските Отци не верувале во Бога во три ипостаси, не се точни! Второ, нека секој Јеховин сведок се запраша: ако учи за Бога онака како учеле ранохристијанските Отци на Црквата, зошто тогаш не му се достапни за проучување делата на тие Отци? Зарем „Кулата на стражарите“ е побитна за христијанската наука од делата на непосредните апостолски ученици и нивните ученици? Бидејќи секој Јеховин сведок, проучувајќи го делото на било кој од овие наведени Отци, наскоро би сфатил дека ранохристијанската наука е сосема различна од онаа кој ја проповеда и дека не се наведени насловите на цитираните дела. Изложувањето на богословието на секој од Отците посебно би завзело многу простор, затоа избрав да го запознаете накусо богословието и личноста на Свети Иринеј Лионски.
Во кој дел Свети Иринеј Лионски говори дека предчовечкиот Исус егзистирал одвоено од Бога и бил подреден, зошто не е наведено во брошурата на Јеховините сведоци, но тие така тврдат. Сочуваните дела на Свети Иринеј Лионски се: “Разобличување и побивање на лажното значење“ или скратено: „Против ересите“), „излагање на апостолското учење“, како и бројни фрагменти. Познато е дека ја напишал книгата: „За знаењето“, „За монархијата“ или за тоа дека Бог не е творец на злото, „За осуммината“ и „За расколот“.
Во богословието на Свети Иринеј Лионски, Бог во однос кон светот е Творец, а нашето знаење за Бога доаѓа преку Логосот. Еве што тој вели во делото „Против ересите“, 4, 38: „Синот е мера на Отецот, затоа што Он Го содржи Отецот“, т.е. во Синот е Отецот потполн („зошто во Него живее сета полнота на божеството телесно“ Кол. 2, 9; што за секој Отец и христијанин значело и значи дека Господ Исус Христос е БОГ). Во истиот дел понатаму се вели: „Бог постанал човек“, „Господ е тој кој го спаси човекот“, како и понатаму: „да спасението не ни дојдеше од Бога, тоа немаше да ни биде сигурно. Човекот да не е соединет со Бога, човекот не би можел да стане учесник во бесмртноста…“ Во продолжение Свети Иринеј го изложува православното учење за богочовечката природа на Господ Исус Христос (Против ересите: 3, 21; 3, 18; 4, 20; 5, 1).
Свети Иринеј се вбројува меѓу наголемите богослови на Црквата, а особено се значајни неговите учења за Света Троица и Логосот, учењето за единството на битијата Божји (значи дека не се три Бога, туку еден во три личности), учењето за овоплотувањето, екслисиологијата (учењето на Црквата), учењето за Светото Предание и Светото Писмо и т.н.
Свети Иринеј Лионски бил ученик на Свети Поликарп Смирски (ученик на Свети Апостол Јован), кој го испратил во Лион за да му помогне на тогашниот епископ Потин. Кога Потин пострадал во 178 година Иринеј го заменил во предводување на лионската црква. Пострадал маченички заедно со илјадници свои духовни деца во 202 година, за време на суровото гонење на Септимиј Север.
Свети Иринеј Лионски во потполност пишувал онака како што Православието и денес учи и би било интересно кога вашите Јеховини сведоци би навеле, поткрепено со извори, кои се тие Отци од првите векови кои го учеле она што тие денес исповедуваат. Размислете, зарем крунскиот доказ против нас кои не нарекувате „наречени христијани“ не би биле идеите и догматите токму на ранохристијанската книжевност, дека во нив е изложена верата каква што вие ја нудите? Зошто не се фатите за работа и не ги проучите ранохристијанските дела? Зарем денешните научници кои ги цитирате во литературата имаат поголем авторитет од оние кои христијанската наука ја слушале од апостолските ученици?
Зошто тогаш, во брошурата на Јеховините сведоци, при цитирањето на Светите отци, не се наведени делата од каде се земени цитатите? Сам ќе ви го дадам одговорот на ова прашање: затоа што водечкото тело на вашите Јеховисти и тоа како ја знае содржината на ранохристијанските дела кои директно го негираат нивното учење и поради тоа повеќе сакаат на своите следбеници да им препорачуваат читање на „Стражарска кула“, отколку делата на пример Свети иринеј Лионски, татко на сите христијани (назив со кој незнабошците ги нарекувале епископите).
3) ТРЕТИОТ ВЕК: ВЕК НА ОТПАД ИЛИ ИСПОВЕДНИШТВО
Што тоа, по кој знае кој пат во литературата на вашите Јеховини сведоци ме ужасна?
Во преправањето на Светото Писмо кое Јеховините сведоци го нарекуваат „Нов Свет“ (New World), на страна 1436 стои: „во средината на третиот век во нашата ера, црквите или отстапиле од некои науки на христијанската вера или ги извртеле. За да се „зголеми престижот“ на отпадничкиот црковен систем, во црквите биле примани пагани без потреба духовно да бидат конвертирани со вера и им било дозволено да ги задржат своите пагански знаци и симболи“.
Верувајте ми, на човекот многу потешко му паѓа отворена лага од премолчување. Таа лага можеби и не би била толку горка да не е изречена против праведници и страдалници, против оние кои, трпејќи мачење и страдална смрт, ја докажале својата приврзаност за Христа. Зачудувачки е со колкаво студенило и презир се понижени од луѓе оние кои Бог ги возвиши.
Би скала да ве прашам, како и сите ваши Јеховини сведоци, дали некогаш сте се обиделе да дознаете нешто од христијанската историја од тоа време? Дали некогаш на еден Јеховин сведок му паднало на памет да прочита што навистина се случувало во третиот век? Очигледно не зошто во спротивно би се засрамил од зборовите напишани во додатокот на преводот на „Новиот свет“ кој пред малку беше цитиран.
Во половината на третиот век, во времето на владеењето на императорот Декиј Трајан (249-251), по првпат самата држава ги гони христијаните. Кон крајот на 249 или почетокот на 250 година Трајан издава едикт од кој имаше ужасни последици за христијаните, а со кој се наредувало гонење на христијаните во целата империја. Поучена од примерите на претходните гонења, власта не се трудела да врши моментални масовни убивања кои само служеле за зацврстување и ширење на Христијанството зошто, според зборовите на Тертулијан: „христијанската крв беше семе за нови христијани“. Овој пат власта се определила долготрајни и жестоки мачења со цел да ја скршат верата кај поединецот и со тоа да дадат пример на останатите. Многу христијани гниеле по занданите непрестајно изложувани на мачења. Освен тоа било заповедано секој христијанин јавно да се откаже од Христијанството така што би принел жртва на идолите. Иако ова гонење било краткотрајно, тоа предизвика големи последици за Црквата. Страшните мачења многу ги натерале посредно или непосредно да се откажат од верата, но имало поединци кои храбро го издржале мачеништвото и исповедувањето, како што биле: Римскиот епископ Фавијан, Антиохискиот епископ Вавила, Ерусалимскиот епископ Александар и многу други познати и непознати. Дали стотината илјади мачени и пострадани се „отпадничкиот црковен систем“ за кој говорат Јеховините сведоци? Кои се тие отпадници и што тие промениле и од што христијанско отстапиле? Христијанската историја од тоа време е позната, зошто тогаш по име не ги кажете кои се тие отпадници, туку воопштено говорите Црква?
Која Црква? Црквата може да биде, и е, само една, апостолска, од постанокот до денес, запечатено со крвта на мачениците!
Во спомнатото гонење имало отпадништво на поединци, но не е Црквата таа која отпаднала од христијанската наука и се вдомила во овоземното царство, како што сакате да прикажете. Многумина отпаднале од Црквата затоа што не можеле да ги издржат прогоните! Свети Кипријан, епископ Картагински, столб на христијанската вера од тоа време, вака пишува: „Имаше и такви кои не чекале повик да се качат на Kапитол, ниту закани за да се откажат…Самите трчале кон форумот и брзале во прегратката на смртта, како тоа оддамна да го посакувале…и врвот на злосторството! Дали Свети Кирпијан е тој одпад за кој говорат Јеховините сведоци? Христијаните кои биле послаби во верата принесувале жртви на идолите за да го спасат својот живот и со тоа се одрекувале од Христа, но прогонот го поднесувале оние посилните и повеќе утврдените во верата. И токму за тој период Јеховините сведоци ни кажуваат како Црквата го „губела престижот“ и примала во своите редови незнабошци кои биле млаки и како замена за своето идолопоклонство го прифаќале Христијанството менувајќи го по своја мерка, расипувајќи го! Колку гнасна лага!!! Замислете како, заради прогоните, од Црквата отпаѓаат оние кои биле христијани, додека во вртлогот на мачењата, во Црквата стапуваат некои незнабошци кои синкретистички прифатиле се она што им се допаѓа, меѓу другото и „паднатото христијанство“ заради кое би се довеле во опасност да бидат и самите убиени и мачени. Бесмислица и лага!
Тажно е со колкава самоувереност бруклинската кујна се потпира на незнаењето на своите следбеници, несрамејќи се ниту од крвта на мачениците кои после 1500 години повторно се клеветени и прогонувани!
4) ЦАР КОНСТАНТИН
Она што вистински поразува во литературата на Јеховните сведоци е односот кон царот Констанитн. Не постои книга во оваа организација, која говори за општи теми, а да не се изнесуваат мноштво „докази“ против цар Константин. Тој за нив е многубожец, паганин, кој не го сфаќал Христијанството и затоа го расипал и му подметнал овоземни замки.
Без разлика што и да бил цар Константин, треба да се знае една вистина: тој е оној кој го запрел тривековното бесмислено пролевање на невината христијанска крв. Презирајќи го токму Константин, Јеховините сведоци ја презираат невината крв на мачениците. Од своите удобни простории во бруклинските централи им наоѓаат маани на страдалниците кои Константин ги спасил од понатамошни прогони и мачења. Од друга страна, не се осмелуваат да го цитираат цар Јулијан (361-363), (кај Јеховистите Јулиј), внук на Константин кој во сеќавањето на Црквата остана познат како Апостата, т.е. Отпадник. Писанието „Против христијаните“ од овој злобен цар, Јеховините сведоци го користат како добар аргумент за потврдување на своите хипотези и наводни вистини без „таканаречени христијански“ примеси, т.е. без она што Црквата го проповеда од постанокот. Тоа е лицемерно бидејќи Јулијан бил суров гонител на христијаните. За Јеховините сведоци не е важно со кого ќе се најдат во друштво, важно е само тој некој со презир да гледа кон Црквата.
За повеќето критичари на цар Константин, неговото крштевање пред крајот на животот говори дека бил млак и рамнодушен кон Христијанството. Како по правило сите забораваат дека во времето на цар Константин имало повеќе многубошци отколку христијани. Доколку Константин отворено се декларирал дека е христијанин, набрзо ќе бил симнат од власт, а со тоа би почнало повторно гонење на Црквата (затоа и заради неговите симпатии кон Христијанството, тој ја преместува престолнината во Константинопол). Се чини дека од денешна перспектива е полесно да се осудува отколку да се оправдува.
Додека цар Константин бил еден од првите иницијатори на создавањето на новозаветниот Канон, Јулијан ја презирал не само новозаветната наука, туку и Стариот Завет го сметал само за еврејска митологија. Константин градел храмови ширум царството посветени на Едниот Вистински Бог, а Јулијан градел многубожечки идолишта на кои и самиот принесувал жртви. Константин умрел како хрристијанин, крстен во името на Отецот и Синот и Светиот Дух, а Јулијан како многубожец кој со обредот наречен тавроболија го „измил“ своето крштевање, одрекувајќи се од Христа! Ова се само неколку разлики меѓу овие два цара. Но никој не сака да тврди, спротивно на вистината, дека цар Константин нема погрешни потези, понекогаш и крупни, што не чуди, но ниту еден историски период не може генерално да се посматра во црно-бело светло. Она што не интересира е дали, како што тврдат јеховините сведоци, со доаѓањето на цар Константин на власт Христијанството потполно паднало и го апсорбирало паганството? За одговор на ова прашање треба да се знае само еден факт, а тоа е дека Миланскиот едикт не давал, како што многумина мислат, поголеми права на христијаните, туку само слобода на вероисповедта, со што е спречен дотогашниот прогон на Црквата. Според Јеховините сведоци, Константиновата улода е во создавање на декадентно христијанство, но тоа не е точно зошто непосредно пред неговото доаѓање на власт, со царството владеело беснилото на свирепото гонење од страна на Диоклецијан кое влијаело на зацврстување на Црквата во верата. Толку тешко можел еден човек, иако бил цар, зацврстената Црква да ја фрли во провалија.
превод сестра ана
Translator
Посетители
ПАРАКЛИС НА МВПЦ ВО СОЛУН
ЖИВОТОТ МОНАШКИ Е ОДРЕДБА КОЈА СЕКОЈ ЕДЕН ЈА ДОНЕСУВА ИНДИВИДУАЛНО А НЕ ЗА ПРИЧИНА,ВО МАНАСТИР ИЛИ ПАРАКЛИС МОЖЕ ДА ЖИВЕАТ ПОВЕЌЕ МОНАСИ ИЛИ САМО ЕДЕН КОЈ ВО СВОЈАТА ОСАМЕНОСТ И ВО СВОЈАТА МОЛИТВА СЕ ДОБЛИЖУВА ДО ГОСПОД И ДО НЕГОВИТЕ ИСКУШЕНИЈА.
-
ДА СЕ ВАКЦИНИРМЕ ИЛИ НЕ?
Сестри и Браќа вие кој испративте маил пораки со прашање дали треба да постиме во колку се вакцинираме? Секој еден православен кој не е болен и не употребува лекови за некоја болест е оправдан и не треба да пости,додека дали да постиме во колку се вакцинираме е јасно ако сме во состојба која не е споена со здравјето секој еден треба да Пости кој ќе оди на Света Причест за Велигден. +++јован хаџи Рамноапостолни Словенски Просветители Свети Кирил и Методиј
- О, сефални и рамноапостолни Кириле и Методие, поклонувајќи се пред вашата чесна икона, срдечно ве молиме: погледнете милостиво на нас, кои со вашиот труд бевме просветени, и оградете не со вашата недремлива заштита од злобните демонски замки! Погледнете на ова лозје што го насадивте и не оставајте го на дивите свињи да го раскинуваат. Сочувајте ја, свети угодници Божји, нашата Православна вера, која вие ја изградивте врз камен-темелникот Христос, та да биде непоместлива и од овој камен да се растураат брановите на секое маловерие. Укрепете ги нашите пастири во сите добродетели и во подвигот на проповедање, вразумете ги верниците за да го слушаат нивниот глас. Сочувајте ги сите словенски земји од секое лишување, од оган и од меч, од смртоносни болести и од секакво зло. Слушнете го и секој човек, кој со вера ви пристапува и кој изискува благодатна помош од вас. Во страшниот, пак, час на смртта, бидете ни, на сите нас, благи застапници и прогонувачи на темните демонски сили, та во мир и покајание да го завршиме земскиот мегдан, да стасаме до насладување со вечните богатства и заедно со вас да ја прославуваме Пресвета Троица – Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!
АПОСТОЛИ ПЕТАР И ПАВЛЕ
Неговата Светост Патријарх Ерусалимски Иринеј I
Patriarch Irineos 1 Patriarch by the Mercy of God, of the Holy City of Jerusalem, All Palestine, Syria of Arabia, Beyond the Jordan, Cana of Galilee and Holy Sion.
Неговото Блаженство
Архиепископ Ветлеемски и Скандинавски ++Јован Хаџи-
ГОСПОДЕ, БЛАГОСЛОВИ ГИ МОИТЕ НЕПРИЈАТЕЛИ
Исус немал слуги, но сепак го викале Господар, Тој немал диплома,сепак го викале Учител, Тој немал лекови,сепак го викале Лекар, Тој немал војска,сепак и кралевите се плашеле од Него, Тој не освојувал воени битки ,сепак Го освоил светот, Тој не направил ниедно злодело,сепак го расапнале Тој бил закопан во гробот,сепак Тој живее денес.... МАКЕДОНСКА ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА,ОСЛО
СИМВОЛ НА ВЕРАТА
Tриесет и три молитви за триесет и трите јазли на бројаницата
01. Спомни, Господи, за мир во светот. 02. Господи, Исусе Христе, помилуј ја Црквата наша и нашето Православие. 03. Господи, Исусе Христе, помилуј го Архиепископот наш и неговото братство. 04. Господи, Исусе Христе, помилуј ги, низ целата Земја, Православните клирици и лаици. 05. Господи, Исусе Христе, помилуј го нашиот Духовник и отец и неговото братство. 06. Господи, Исусе Христе, помилуј ја нашата војска и безбедносните служби. 07. Господи, Исусе Христе, помилуј ги началниците на нашиот народ. 08. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои нè мразат, нè љубат и кои се молат за нас. 09. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите родители, добродетели и учители. 10. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите по тело и по дух браќа и сестри и роднини. 11. Господи, Исусе Христе, помилуј ги старите и осамените луѓе. 12. Господи, Исусе Христе, помилуј ги новороденчињата, незаштитените и слабите. 13. Господи, Исусе Христе, помилуј ги децата кои учат. 14. Господи, Исусе Христе, помилуј ги младите момчиња и девојки. 15. Господи, Исусе Христе, помилуј ги наркоманите, алкохоличарите и пушачите. 16. Господи, Исусе Христе, помилуј ги сопружниците на Православните семејства. 17. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите бремени сестри. 18. Господи, Исусе Христе, помилуј ги вдовиците и сираците. 19. Господи, Исусе Христе, помилуј ги разделените сопружници и нашите браќа и сестри во искушение. 20. Господи, Исусе Христе, помилуј ги болните по тело и по душа. 21. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои се трудат и работат во светите манастири и парохии. 22. Господи, Исусе Христе, помилуј ги благочестивите поклоници во светите манастири и цркви. 23. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои пловат, патуваат, летаат, затворениците и очајаните. 24. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите ожалостени браќа. 25. Господи, Исусе Христе, помилуј ги судиите и политичарите. 26. Господи, Исусе Христе, помилуј ги опрелестените и оние кои го хулат светото Православие. 27. Господи, Исусе Христе, помилуј нè и дај ни време мирно. 28. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од болест, гнев, опасност и просвети ги лекарите и болничарите. 29. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од глад, нужда и несреќа. 30. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од жештина, пожари и земјотреси. 31. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од поплави, тонење и мраз. 32. Господи, Исусе Христе, упокој ги и душите на отците, мајките, браќата и сестрите, роднините, дедовците и прадедовците наши. 33. Господи, Исусе Христе, помилуј ме мене грешниот.СВЕТА ТРОИЦА
ОСЛО ПАРАКЛИС МВПЦ
ВИСТИНСКО ПРАВОСЛАВИЕ
По предавството на Православието во рацете на се попогубната појава на екуменизмот во светот, се појави Вистинското Православие насекаде во светот, така да и ние, како Македонска Вистинска Православна Црква, се залагаме за зачувување на изворните вредности на Православието како што го предале Апостолите прво на првите цркви и епископи во раното Христијанство, а потоа тие на Светите Оци, кои на Седумте Вселенски Собори ги зацврстија темелите, односно ги одредија догмите и каноните на Светата Православната Црква. Сето ова Македонска Вистинска Православна Црква се заложува ништо да не биде сменето или да претрпи влијание од современото време. Македонска Вистинска Православна Црква доследно ќе ги спроведува учењата на Светото Писмо и делата на Светите Отци во своите вистини. Македонска Вистинска Православна Црква има и ќе има добри односи со сите оние кои сакаат да ја практикуваат заповедта на нашиот Господ Исус Христос,кој го промовира единството и љубовта , и покрај разликите, ставови и традиции на едни кон други , "Кога се двајца или тројца собрани во Мое име, Јас сум во средината" "Но ако и ние, или ангел од небото, ви проповеда друго евангелие, различно од она што ви го проповедавме, да биде проклет! Како што рековме порано и сега пак велам: ако некој ви проповеда евангелие, што се разликува од она што го примивте, да биде проклет! Дали јас сега ги уверувам луѓето или Бога? Или настојувам да им угодам на луѓето? Ако уште би им угодувал на луѓето, немаше да бидам Христов служител. Зашто, ве известувам, браќа, дека Евангелието кое го проповедав не е човечко,бидејќи ниту јас го примив од човек ниту го научив, туку преку откровението на Исуса Христа."(Гал.1,8-12) „Чувајте го чедо мое јазикот, како земјата. Зборот може да се изгуби како град, како земја, како душа. А што е со луѓето што го губат нивниот јазик, земјата, душата? Немојте да земате туѓи зборови во вашата уста. Ако се земе странски збор, не сте победиле, сте се отуѓиле. Подобро е да се изгуби најголемиот град на својата земја, но не најмалите и најзначајните зборови на вашиот јазик. Земји и држави не се освојуваат со ножеви и јазици. Бидете свесни дека непријателот ќе те покори и ќе те освоји колку што многу зборови ти земе и свои ти потури. Луѓето кои ги губат своите зборови, престануваат да постојат. Постои мој синко, болест која го напаѓа јазикот на телото како болест. Се сеќавам на такви инфекции и зарази. Најчесто тоа влијае на луѓето по рабовите, на допир на една нација во друга, каде што јазикот на јазикот тара на јазикот на друга нација„
НЕМА ВЕРА,БЕЗ ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ВЕРА
„Господи Исусе Христе, Сине и Логосу на живиот Бог, по молитвите на Богородица и на сите Твои светии, помилуј ме, грешниот и непотребниот слуга твој“.
-
ЈАКОВОВА ЛИТУРГИЈА
Литургија на Светиот Апостол Јаков,братот Господов,неговото Евангелие е прогласено за неканонско како и сето останато досега не објаснето од канонската екуменитичка црква но Вистинската Црква го Чествува +++јован-хаџи ГОСПОД НИ ДАДЕ ДЕСЕТ ЗАПОВЕДИ
1. Јас сум Господ Бог твој, да немаш други богови освем Мене 2. Не прави идол или слика на она што е горе на небото, што е долу на земјата, што е во водата и под земјата, не им се поклонувај и не им служи. 3. Не изговарај го напразно името на Господа, твојот Бог. 4. Спомнувај си за денот на одморот за да го празнуваш, шест дена работи и сврши ги сите работи, а седмиот ден посвети го на Господа, твојот Бог. 5. Почитувај ги таткото и твојата мајка за да ти биде добро и да поживееш долго на земјата. 6. Не убивај. 7. Не прави прељуба. 8. Не кради. 9. Не сведочи лажно против својот ближен. 10. Не пожелувај ништо што е туѓо.
ПРВО ПОСЛАНИЕ НА СВЕТИОТ АПОСТОЛ ПАВЛЕ ДО КОРИНТЈАНИТЕ
„24. и, откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас; правете го ова за спомен Мој!” 25. По вечера, исто така, зеде и чаша, па рече:”Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!” 26. Оти, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господа, додека Он не дојде. 27. Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. 28. Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. 29. Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово. 30. Па затоа меѓу вас има многу немоќни и болни, а мнозина и умираат. 31. Оти, ако бевме се испитувале сами себе, тогаш немаше да бидеме осудени.ЗА ЉУБОВТА КОН БОГА
АСКЕТСКИ ОГЛЕДИ, СВЕТИ ИГНАТИЈ БРЈАНЧАНИНОВ „ Многу подвижници, примајќи ја природната љубов како божествена, ја распалиле својата крв и ја распалиле својата фантазија. Состојбата на распаленост лесно преминува во состојба на измама. Оние кои се наоѓале во распаленост и измама, многумина ги сметале за исполнети со благост и светост, а тие биле жртви на самоизмама. Имало многу такви подвижници во западната црква, од времето кога таа упаднала во папизмот, кој богохулно му припишува на човекот божествени особини и на човекот му оддава поклонение кое одговара и прилега само на Бога. Тие подвижници напишале многу книги во својата распалена состојба во која самоизмамата им изгледала како божествена љубов, додека растроената вообразеност им прикажувала мноштво од виденија кои им ласкале на нивната самољубовост и грдост. Сине на источната Црква! Оддалечи се од читањето на таквите книги, оддалечи се од слушањето на поуките на самоизмамените. Раководи се според Евангелието и светите Отци на источната Црква, во смирение влегувај во духовната висина на божествената љубов, преку извршување на Христовите заповеди.“АПОСТАСИЈА
На 7 декември 1965 година, АПОСТАСИЈАТА (ОТПАДНИШТВОТО) на светското Православие од Бога е целосно исполнето. Вселенскиот патријарх Атенагора и папата Павле VI истовремено „ја отповикаа анатемата од 1054 година“. Анатемата беше објавена поради папската сеерес за да се заштити Православието од богохулните доктрини кои водат во пропаст. Со „отповикувањето“ на анатемата, Атенагора официјално прогласи дека папата и неговите следбеници биле неправедно одалачени, дека Црквата погрешно тврдела дека доктрините на папизмот биле лажни и дека навистина латинскиот папизам е дел од Православието! По заедничкото отповикување на анатемата во 1965 година, протагонистите на еретичкиот екуменизам, Атенагора и папата Павле VI, се сретнале во Рим во 1967 година за да го прослават безбожниот почеток на унијата на црквите. Унијата со папистите е потпишана во Баламонд во 1993 година од страна на православни екуменисти. Единството на Западот и Истокот е воспоставено! Вистинското Православие,Македонска Вистинска Православна Црква и Патријаршија е против овој безбожнички чин и се бориме против сите богохулни модернистички движења на „канонската Православна Црква“ која со својот широк пат води милиони души во вечна погибел.-
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
Иже Херувими тајно образујушче, и животворјашчеј Тројице трисвјатују пјесн припјевајушче, всјакое ниње житејское отложим попечение. Јако да Царја всјех подимем, ангелскими невидимо дориносима чинми. Аллилуиа, аллилуиа, аллилуиа.ХЕРУВИМИ
Ние кои Херувимите таинствено ги изобразуваме и на Животворната Троица Трисвета песна му пееме, сега секоја животна грижа да ја оставиме. Како оние кои ќе Го примиме Царот на сите, со Ангелски Сили невидливо следениот. Алилуја, алилуја, алилујаАНГЕЛОТ СЕ ОТКРИВА
1. Товит го повика сина си Товија и му рече: „Синко, приготви му ја наградата што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.” 2. А Товија одговори и рече: „Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сè што донесов; 3. зашто тој ме доведе при тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.” 4. Старецот тогаш рече” „Тој навистина го заслужил тоа.” 5. Го повика ангелот и му рече: „Земи ја половината од сè што сте донеле, па оди си со мир.” 6. Тогаш ангелот ги повика нив двајцата на страна и им рече: „Благословувајте Го Бога, прославувајте ја Неговата величина пред сите што живеат за сето она што го направи Он за вас.Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела. 7. Добро е да се чува царската тајна, и пофално е да се разгласуваат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде. 8. Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостиња и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу – со неправда; подобро е да правиш милостиња, отколку да собираш злато. 9. Милостињата избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостиња и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата; 10. а оние што грашат – непријатели се на својот живот. 11. Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е пофално да ги објавувам Божјите дела. 12. Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги вознесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе; 13. кога не те мрзеше да станеш и да го прекинеш твоето јадење, да станеш за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе. 14. И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара. 15. Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.” 16. Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв. 17. Но тој им рече: „Не плашете се, да имате мир. Благословувајте Го Господа во векови. 18. Зашто јас не дојдов по својата волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови. 19. Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев; само на вашиот поглед така му изгледаше. 20. И сега, прославете го Бога, а јас се враќам при Бога, Кој ме прати. Сега ова што стана запишете го во книга.” 21. Тогаш станаа, но него веќе не го видоа. 22. И почнаа да раскажуваат за великите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.
ТЕБЕ БОЖЕ ТЕ ФАЛИМЕ
Тебе, Боже, Те фалиме, Тебе, Господи, Те исповедаме, Тебе Предвечниот Отец сета земја Те велича; Тебе (те фалат) сите ангели, Тебе – небесата и сите сили, Тебе – херувимите и серафимите Непрестајно Ти извикуваат: Свет, Свет, Свет е Господ Саваот, Небесата и земјата се исполнети од Твојата слава; Тебе преславниот апостолски хор, Тебе пофалниот пророчки број, Тебе Те фали пресветлото маченичко воинство, Тебе по сета вселена Те исповеда Светата Црква, Отецот со непоимливо величие, Твојот почитуван вистински и еднороден Син, И Светиот Утешител – Дух. Ти, Цару на славата, Христе, Ти на Отца си присносуштен Син: Ти за избавување го прими човекот, Не се згнаси од Девствената утроба; Ти го победи осилото на смртта, Им го отвори на верниците Царството Небесно. Ти седиш оддесно на Бога во славата на Отецот, Ќе дојдеш да ни судиш, како што веруваме. Затоа Тебе Те молиме: Помогни им на Твоите слуги, Коишто си ги искупил со Чесната Крв. Удостој ги со Твоите светии Да царуваат во Твојата вечна слава. (се смета дека следниве стихови, главно од псалмите, се додадени подоцна:) Спаси ги, Господи, Твоите луѓе, И благослови го Твоето наследство, Издигни ги и вознеси ги во вековите; Во сите денови да Те благословуваме Тебе И да го фалиме Твоето име во вечните векови. Удостој нè, Господи, во овој ден Да се сочуваме од грев. Помилуј нè, Господи, помилуј нè: нека биде Твојата милост на нас, Господи, како што се надевавме на Тебе. На Тебе, Господи, се надеваме, Да не се посрамиме во вековите. Амин. св.Амвросиј Медиолански-
СЕ ШТО ДИШЕ НЕКА ГО ФАЛИ ГОСПОДА
Псалм 148 1. Алилуја! Фалете Го Господа од небесата, фалете Го во височините! 2. Фалете Го, сите Негови ангели, фалете Го, сите Негови воинства! 3. Фалте го, сонце и месечино, фалете Го, сите светли ѕвезди! 4. Фалете Го, небесни небеса, и води над небесниот свод! 5. Нека го фалат Господовото име, зашто Тој заповеда и се создаде. 6. Ги постави засекогаш и довека, според закон што нема да помине. 7. Фалете Го Господа од земјата, морски чудовишта и сите бездни, 8. Оган и град, снег и магла, виорен ветер, што го исполнува Неговото слово! 9. Планини и сите ридови, плодоносни стебла и сите кедрови, 10. Ѕверови и сите животни, Лазачи и крилати птици! 11. Земски цареви и сите народи, кнезови и земски судии! 12. Момчиња и девици, старци со децата заедно. 13. Сите нека Го фалат Господовото име, зашто единствено Неговото име е возвишено! Неговата слава е над земјата и небото, 14. Тој ја поткрева силата на Својот народ, Тој ги прославува своите свети, Израелевите синови – народ што Му е близок. Алилуја! Псалм 149 1. Алилуја! Пејте Му на Господа нова песна, и во собранието на светите, Неговата фала! 2. Нека Му се весели Израел на Својот Творец! Нека Му викаат радосно синовите на Сион на својот Цар! 3. Нека Го фалат Неговото име со веселба, нека Го слават со тапанче и псалтир! 4. Зашто, Господ го љуби Својот народ, со спасение ги овенчува кротките! 5. Нека се радуваат светите славно, нека извикуваат радосно од своите постели! 6. Нека им бидат на устите слава кон Бога, а во рацете мечеви остри од двете страни, 7. за да извршат одмазда над народите, и казна над племињата; 8. за да им ги фрлат царевите во вериги, а благородниците во железни окови; 9. за да го извршат над нив одамна напишаниот суд – нека им биде на чест на сите Негови свети! Алилуја! Псалм 150 1.Слава на Бога! Фалете Го Бога во Неговото Светилиште, Фалете Го во величеството на небесниот свод! 2. Фалете Го заради Неговите силни дела, Фалете Го заради Неговата бескрајна величина! 3. Фалете Го со звуците на рогот, Фалете Го со псалтир и лира, 4. Фалете Го со игра и тапанче, Фалете Го со жичани инструменти и кавал, 5. Фалете Го со звучни кимвали, Фалете Го со воскликнувачки кимвали! 6. Сè што дише – Нека Го фали Господа! Алилуја! ПРЕД МАНАСТИРСКИ ВРАТИ
Кој тропа толку доцна во длабочината на ноќниот мир На портата затворена на светогорскиот манастир? „Веќе одамна помина вечерта и нема ноќ се зафаќа, Седи отци, калуѓери, отворете ми ја тешката врата. Светлина душата ми сака, а одмор моите нозе, Изморено е моето тело, уморни се моите нозе. Но крепка е волјата моја која ноќва кон вас ме води, Да го посветам животот на верата и на слободата да им годи. Ги презрев царските дворови, царската круна и облека, И сега еве светлина барам во скромниот манатстир до века. Отворете ми ја, чесни отци, тешката манастирска врата, И примете го царскиот син како најмлад од сите вас браќа. Зашкрипи тешката врата, а над неа бувот се тргна И со крештење ги разви крилата и се сокри во ноќта црна. А на прагот на храмот свет, каде Божјето име се слави, Со факел запален настојникот се јави. Тој факелот горе го крева, над својата глава света, И здогледа, чудејќи се, безопасно босо дете. Високо му е бледото чело, со измрсени густи коси, Но челото возвишено, божествена мудрост го краси. За рака го зема старецот, му го бакна бледото чело, И низ солзи прошепти: „Те примаме мило чедо“. Векови поминаа од таа ноќ чудесна, Векови поминаа и многу ќе поминат уште. Но тоа дете уште живее зошто живее неговата слава, Зошто тоа дете беше Растко, син на Немања, Свети Сава.ИСАИЈА,гл.10
1. Тешко им на оние што создаваат неправедни закони и пишуваат остри решенија, 2. за да ги отстранат сиромасите од правосудието и да ги ограбат правата на слабите меѓу Мојот народ, за да ги направат вдовиците свој плен и да ги грабаат сираците. 3. А што ќе правите вие во денот на посетата, кога смртта ќе дојде оддалеку? Кон кого ќе прибегнете за помош? Каде ќе го оставите богатството свое? 4. Без Мене тие ќе се превиваат меѓу окованите и ќе паднат меѓу убиените. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, раката Негова уште е протегната.
Братства
ОЧЕ НАШ
Молитвата „Оче наш“ е Господова молитва изговорена од устата на нашиот Спасител Господ Исус Христос. Според Светите Отци молитвата „Оче наш“ е скратено Евангелие, која секојдневно се кажува, најмалку трипати во денот: наутро, напладне и навечер, молитва со која се отпочнуваат сите богослуженија и молитвословија. Преведена е на сите можни јазици на кои е преведено Светото Писмо. Оваа молитва Господ ја кажал на самиот почеток на својата јавна проповед откако ги изговорил Заповедите на Блаженствата на прочуената „Беседа на гората“ во која ги изговорил основните поставки на Своето учење. Молитвата „Оче наш“ е образец како треба да се молат христијаните за разлика од еврејските првенци, фарисеите и книжниците. Господовата молитва има седум прозби и славословие. Првите три се однесуваат на Бог – Отецот, а другите четири на нас луѓето. Од сите прозби многу значајна е шестата која вели: „...и не не воведувај во искушение...“ Многумина велат како тоа Бог не воведува во искушение, ако Тој е Бог на љубовта, на мирот, на спасението? Бог не не воведува во искушение, но допушта искушенија и затоа Го молиме да не заштити од искушенијата. И самиот Господ, иако безгрешен, иако Божји Син, беше искушуван од сатаната. А искушението за вистинските верници значи челичење – да бидеме цврсти во верата. Знаеме од Светото Писмо какви искушенија имале праведниот Јов, патријархот Авраам кој бил спремен да го принесе на жртва својот син единец Исак и многу други примери.По оваа прозба е „...избави не од лукавиот...“ што значи дека првиот искушувач е ѓаволот, потоа светот, како и нашето тело кое постојано не распнува со своите страсти и прохтеви. Молитвата „Оче наш“ треба секој христијанин да ја знае на памет и во секое време и при нејзиното изговарање се стои исправено или се коленичи, се зависи од празникот и времето.A Morning Prayer by St Patrick
Lorica by St. Patrick (Lorica was a mystical garment or breastplate that protected the wearer from danger and illness. The word was attributed to this prayer because of the sections in it regarding protection from physical and spiritual enemies.) st patrickI arise today Through a mighty strength, the invocation of the Trinity, Through belief in the Threeness, Through confession of the Oneness of the Creator of creation. I arise today Through the strength of Christ’s birth with His baptism, Through the strength of His crucifixion with His burial, Through the strength of His resurrection with His ascension, Through the strength of His descent for the judgment of doom. I arise today Through the strength of the love of cherubim, In the obedience of angels, In the service of archangels, In the hope of resurrection to meet with reward, In the prayers of patriarchs, In the predictions of prophets, In the preaching of apostles, In the faith of confessors, In the innocence of holy virgins, In the deeds of righteous men. I arise today, through The strength of heaven, The light of the sun, The radiance of the moon, The splendor of fire, The speed of lightning, The swiftness of wind, The depth of the sea, The stability of the earth, The firmness of rock. I arise today, through God’s strength to pilot me, God’s might to uphold me, God’s wisdom to guide me, God’s eye to look before me, God’s ear to hear me, God’s word to speak for me, God’s hand to guard me, God’s shield to protect me, God’s host to save me From snares of devils, From temptation of vices, From everyone who shall wish me ill, afar and near. I summon today All these powers between me and those evils, Against every cruel and merciless power that may oppose my body and soul, Against incantations of false prophets, Against black laws of pagandom, Against false laws of heretics, Against craft of idolatry, Against spells of witches and smiths and wizards, Against every knowledge that corrupts man’s body and soul; Christ to shield me today Against poison, against burning, Against drowning, against wounding, So that there may come to me an abundance of reward. Christ with me, Christ before me, Christ behind me, Christ in me, Christ beneath me, Christ above me, Christ on my right, Christ on my left, Christ when I lie down, Christ when I sit down, Christ when I arise, Christ in the heart of every man who thinks of me, Christ in the mouth of everyone who speaks of me, Christ in every eye that sees me, Christ in every ear that hears me.