Украинската авантура на Фанар не е банална одмазда заради тоа што Руската Православна Црква не учествуваше во Соборот на Крит, туку е елемент на долгогодишната стратегија насочена кон елиминирање на секој алтернативен центар на влијание во Православието, освен црковниот Истанбул.
Колку повеќе се развива конфликтот меѓу Цариградската патријаршија и Руската црква, толку појасно станува дека главниот проблем за православниот свет не е толку „украинското прашање“ сам по себе, колку кризата на механизми за соработка помеѓу современите православни цркви.
Од самиот почеток на активното делување на патријархот Вартоломеј во Украина, многу експерти потенцираа дека неговата главна цел во никој случај не била несебичната помош на расколниците „кои страдаат“ надвор од црковната ограда, туку да го зајакне неговиот авторитет над целиот православен свет. Украинскиот „томос“ претставува само сечилото на копјето што патријархот Вартоломеј го зарил во своите противници кои стојат на патот на тоталната доминација на Цариград во Православната црква.
Треба да се констатира фактот дека во моментот се води борба помеѓу два алтернативни модели на уредување на Црквата, од кои секој претендира дека е единствено во согласност со православното предание и канонското право. Едната од овие алтернативи агресивно ја промовира Цариградската Патријаршија, а другата помалку активна ја нуди Руската Православна Црква, како и низа јерарси на помесните цркви.
Украина во овој контекст е поле на „главната битка“ од чиј исход, без претерување, зависи иднината на православието во целина и РПЦ индивидуално. Во овој напис ќе се обидеме да објасниме зошто е тоа така.
„СТОГОДИШНА ВОЈНА“
Читателите кои не се темелно запознаени со историјата на Црквата, може да се запрашаат: Зошто кризата во односите помеѓу православните цркви се случи токму денес? Зарем ова не е ограничен конфликт што ќе исчезне со текот на времето и тогаш сè ќе се врати во состојба на рамнотежа?
Всушност, може да се тврди дека кризата поврзана со амбициите на Цариград, на оваа или онаа мерка, се развивала почнувајќи од … IV Вселенски совет (451 год). А, ако зборуваме за современата фаза од животот на Црквата, темелот на конфликтот уште во почетокот на ХХ век го постави Патријархот Цариградски Мелетиј (Метаксакис).
Предизвикот за една во низата кризи претставуваше распаѓањето на Отоманското царство и востанието на грчкиот национализам што Мелетиј го дочека со голем ентузијазам. Сепак, утописките идеи за обнова на Византиското царство доживеаја пропаст и за да „преживеат“, фанариотите, тие беа принудени да ја променат својата стратегија. Затоа, тие ја избраа интернационализацијата на Цариград врз основа на идејата за приматот на вселенскиот патријарх во Православната црква. Притоа, фанариотите активно се потпираа на помошта на западните земји, кои од Турција издејствувале специјален статус за Грчката патријаршија, иако со ограничени права.
Оттогаш, логиката на опстанок (и усмереноста кон западните земји) стана една од главните движечки сили во политиката на Фанар. Додека во рамките на Отоманското царство, неговата црковна доминација била постигната преку Османлиите (благодарение на нив, истанбулските Грци успеаја да ги асимилираат старите источни патријаршии и да добијат контрола врз Српската, Бугарската и Романската црква), оставајќи без поддршка од императорите и султаните, тие беа принудени да тргнат на патот на фалсификување на нивните „привилегии“ и посебното првенство во православниот свет.
Токму во времето додека Мелетиј бил патријарх се појавиле пропагандни тези за тоа дека Цариград е „центар на целото Православие“, „сеопшт глас на Црквата“, „Мајка – Црква и центар во кој се стекнуваат и од кој потекнуваат сите помесни Православни цркви“, а цариградскиот патријарх е, ни помалку ни повеќе, „поглавар над поглаварите на сите Православни цркви“.
Покрај историско – канонските тврдења за првенството, Фанар започна агресивно да го шири своето административно влијание ширум светот, отворајќи нови епархии и окупирајќи туѓи.
Како најистакнат пример на агресијата на фанариотите може да се наведат нивните постапки кон Руската црква. Користејќи го гонењето РПЦ од страна на Болшевиците, Цариград се обидел речиси целосно да ја уништи, одвојувајќи ја од неа Финската црква, незаконски дал автокефалија на Полската црква и ги поддржувал руските „обновувачи“.
Значи, „војната“ на Цариград против РПЦ не е банална одмазда за нејзиното неучество на Соборот на Крит. Тоа е долгогодишна стратегија насочена кон елиминирање на секој алтернативен центар на влијание во православието, освен Фанар. Затоа Цариград нема да запре се додека не ја уништи целосно мултинационалната Руска црква: по Финска, Естонија и Украина, ќе се обиде истото да го стори и во Белорусија, Молдавија, Казахстан, итн.
Слична деструкција може да изврши и кон Српската црква и воопшто кон било која црква која ќе се најде на пат. При тоа треба да се истакне дека новосоздадените автокефалии Фанар се обидува да ги потчини со наметнување на томос со кој се предвидени специјални „привилегии“ за Цариград. Украинскиот „томос“ во овој контекст е карактеристичен пример. Автокефалноста на таквите цркви, значи, стекнува релативен карактер, а нивниот суверенитет се претвора во кула од песок.
За среќа, на почетокот на минатиот век, Фанар не успеа целосно да ги реализира своите планови и кризата повторно беше конзервирана. Всушност делото на Метаксис продолжило да живее и да се развива во тајност.
Цариградски патријарх во 1948 година, со помош на Соединетите Американски Држави, станал соборецот на Мелетиј, Атинагора (Спиру). Тој продолжил сè што започнла Метаксакис. Меѓу другото, тој започнал подготовка за Сеправославен собор и ја отвори вратата за радикален екуменизам. После тоа курсот на Цариград не се смени.
КРИТСКА СТАПИЦА
После долги години на подготовка токму Критскиот собор претставува апотеоза на „папските“ планови на Цариград. Без разлика на отсуството на четири цркви, патријархот Вартоломеј делумно успеал да ја реши својата главна задача – да наметне нова шема на меѓуправославните односи.
При внимателно проучување на правилниците на соборот можеме да се увериме во тоа дека со нив во значителна мерка се ограничува принципот на соборноста и се утврдува диктатура на цариградските патријарси.
Како прво, утврдено е ексклузивното право на Цариград да свикува сеправославни собори, иако ниту еден канон од вселенските собори не му дал такво право (во историјата, соборите секогаш ги свикувале царевите, меѓу другото, и тогаш кога било потребно да се соборат самите патријарси).
Како второ, предизвикува чудење процедурата на разгледување на документите кои се изнесени на соборот. Според точка 2 од членот 11, не се разгледува документот во целина, туку само амандманите кои можат да бидат донесени исклучително со консензус (така Цариград стекнува универзално право на вето на сите промени).
Како трето, за да се покрене некое прашање за разгледување на собор или некој да добие право да зборува, треба да се помине низ „пеколот“ на специјалната комисија, а потоа уште и да се добие дозвола од претседателот на собранието (или патријархот на Цариград).
Сите овие нијанси претставувале причина за која Бугарската црква одбила да учествува на соборот. Во јуни 2016 година во своето интервју Митрополитот ловчански Гаврил на следен начин ги објаснил постапките на БПЦ:
„Поканети сме на собор на кој сè е веќе решено. Да, навистина, до сега – до последен момент – не донесовме одлука дали да одиме на соборот или не. Но, сега, во секој случај, вистината е јасна “.
Според зборовите на митрополитот Гаврил, нацрт-документите на Критскиот собор биле изготвени уште пред донесувањето на правилниците и претставниците на црквите мислеле дека ќе може битно да се променат или отфрлат за време на соборот, за што и попуштиле под притисокот на фанариотите. Меѓутоа, по усвојувањето на правилниците тоа станало практично невозможно.
„Постоеше надеж дека нештата ќе можеа да се променат на соборот. На крајот Соборот усвојува правилник кој – тоа веќе го кажав – не дозволува на собор да се внесат било какви исправки.“
Треба да се додаде дека комисијата за подготовка на документите била контролирана – и во случај на обновување на Критскиот собор понатаму ќе биде контролирана од – фанариотите. Некои извори тврдат дека во текот на подготовките за соборот отворено биле игнорирани примедбите од страна на низа помесни цркви упорно инсистирајќи на својата верзија на текстовите, вклучувајќи и фалсификување на потписи на претставници на Цркви на документите.
Се уште останува мистерија што ги поттикнало поголемиот дел на помесните цркви да се согласат на таков диктаторски правилник и да отпатуваат на соборот. Под какви хиптонички влијанија ја занемариле очигледната опасност поврзана со давањето на неоправдани овластувања на Цариград? Се чини дека дури сега почнуваат да согледуваат каква катастрофа се случила на Крит.
Грчкото издание „Ουκρανικο“ неодамна објавило стенограми од разговорите со еден од поглаварите на таканаречената „грчка“ црква. Судејќи по се, се работи за Ерусалимскиот патријарх Теофил.
„за се сме одговорни ние, поглаварите. Ние сме виновни за тоа што им поверувавме на тврдењата! Го подигнавме на трето небо давајќи му првенство…Направивме грешка и отпатувавме на соборот на поглаварите. Секако, имавме добри намери, не сфатиме каде настаните водат … Сега ни велат: ‘Го признавте првенството на патријархот и нема назад’ “ – изјавил архиерејот.
Затоа оние цркви кои сакаат да го сочуваат соборниот принцип во Православието, односно, да го сочуваат Православието како такво, едноставно се должни да го покренат прашањето на повторното разгледување на Сеправославните собори.
Постојат сите основи да се негира Критскиот правилник.
Како прво не го потпишала Антиохиската црква (тука исто така може да се постави прашање за легитимитетот на самиот собор кој според правилникот треба да биде свикан со согласност на сите цркви без исклучок).
Како второ, не е одобрен на самиот собор, значи, не може и не треба да се смета за одредена „догма“.
УНИЈАТА НА МАРШ
Освен заканата за разрунување на соборниот систем на Православието, постои уште една опасност која не се гледа секогаш зад битките околу поединостите. Можно е ова некому да изгледа парадоксално, но претензиите на Фанар за статусот „прв меѓу еднаквите“ во православниот свет тесно се поврзани со неговите екуменистички планови за склопување на нове унија со Католичката црква.
За тоа сведочат многу факти. И тоа не се, во последно време, се почестите заеднички богослужења меѓу фанараотите и католиците или изјавите за неизбежното обединување на црквите. Тоа не се секогаш забележливи, но се клучни процеси на кое посебно треба да се обрне внимание.
Како прво, во рамките на Критскиот собор, кој го спомнавме, усвоен е документ „За односот на Православната Црква со останатиот христијански свет“. Многу стручњаци истакнале дека освен утврдувањето на своето право на свикување на соборите, донесувањето на овој документ било едно од главните задачи на патријархот Вартоломеј.
Неговите нејасни и двосмислени формулации овозможуваат да се оствари метаморфоза на православното богословие и да се легализира радикалниот екуменизам по пат на одрекување од употреба на поимот раскол и ереси кога се во прашање инославните христијани.
Исто така ќе истакнуваме поедини точки (9 и 10), кои се однесуваат на водење на дијалог со припадниците на другите христијански конфесии.
Ваквиот дијалог се прикажува како податок кој може да се укине исклучиво со консензус! Односно, и тука се применува истата извртена логика како кога е во прашање гласање за амандманите на документите: на резултатот на дијалогот практично не може да се влијае бидејќи Фанар секогаш ќе го има последниот збор. Дури и ако некои цркви го напуштат овој процес, дијалогот ќе продолжи.
Освен тоа Цариград дава неоправдано висок статус на комисијата која води дијалог со католиците. Од негова гледна точка, документите кои претставуваат резултат на работата на оваа комисија се задолжителни за сите помесни цркви, иако не е јасно во кој момент претставништвото во оваа комисија почнало да означува вклученост во нешто повисоко од што е просто теоретска дискусија.
Контролирајќи ја оваа комисија, Фанар во суштина Фанар ги води помесните цркви кон признавање на приматот на римскиот папа.
Почнувајќи од 2006 година, кога на чело на комисијата, после долг прекин во работата, дошол Митрополитот пергамски Јован (Зизјулас), темата на нејзините седници се усредоточила исклучиво на прашањето на приматот на ватиканскиот поглавар. А во јуни оваа година патријархот Вартоломеј во своето писмо до папата Фрањо најави крај на работата на документот за првенството на римскиот папа. „Дедлајн“ е ноември идната година.
Како второ, во пресрет на Критскиот собор, еден од претседателите на мешаната комисија за православно-католички дијалог, архиепископот Јов (Геча) (кој на оваа должност го замени Зизјулас во 2016 година) објави статија што може да се смета за програмска изјава на Црквата на Константинопол. Во истата статија тој изјавил дека меѓу Православната црква и Римокатоличката не постои раскол, туку само прекин на општење!
Овие два факти покажуваат на тоа дека патријархот Вартоломеј подготвува унија со Католичката црква во форма на обновување на евхаристиската заедница и признавање на приматот на римскиот папа врз основа на формула што треба да се изготви до следната година.
Навидум, како може да бидат спојливи претензиите за првенство и отстапување на ова првенство во Рим? Всушност, и нема никакви противречности.
Како прво, агресивното наметнување на идејата на задолжителното постоење на инокосен примат во Црквата претставува меѓуфаза на патот кон унијата со католиците. Фанариотите не навикнуваат на тоа дека таквиот примат е нешто природно за Црквата, значи и првенството на римскиот папа, во случај на обновувањето на единството со католиците, според нивното мислење, не треба да предизвика негодување.
Како второ, меѓу Рим и Константинопол веројатно постојат одредени договори кои на другиот ќе му дадат статус на „прв“ во православниот свет. На грците веќе не им треба. Освен тоа, во првата фаза првенството на Рим ќе биде формулирано со замаглени изрази за да не предизвикаат моментално отфрлање од страна на помесните цркви. Фанариотите дури може да изјават дека Рим го примил Православието, а дека Константинопол склопил унија со Рим.
Како трето, како што веќе рековме, Фанар е воден од „логиката на опстанок“. Се работи за тоа што Грците се релативно малуброен народ. Неговата политичка и економска тежина во Европската унија не е на задоволително ниво, а американската дијаспора постепено ќе се раствори во англиската говорна средина. За да не останат на маргините на историјата за време на процесот на глобализација, тие се принудени да бараат пакровители во Соединетите држави и кај истиот овој Ватикан кои можат да им обезбедат „место под сонцето“.
Така за фанариотите Православието е нешто како ексклузивна „стока“ со чија помош за „грчкиот свет“ ќе набават карта за „историскиот воз“ додека овој „воз“ конечно не замине.
„ПОСЛЕДНАТА БОРБА Е НАЈТЕШКА“
Во светлината на се горе кажано треба да се извлечат неколку важни практични заклучоци.
1.Треба да се има на ум дека компромис нема да го реши проблемот и дека Константинопол нема да се запре на патот на уништувањето на Руската Православна Црква, како и во утврдувањето на полнотата на својата власт во православниот свет. Единствено средство за запирање на движењето на фанариотите во соодветните сфери е да се осудат нивните теолошки заблуди. Како почеток може да послужи Архиерејскиот собор на нашата Црква на кое треба да се покрене прашањето за нелегитимното присвојување на статусот „прв без еднакви“ од страна на Цариград и „привилегијата“ за примање жалби од свештенството на другите помесни цркви.
2. Не смееме да се согласиме на одржување на Сеправославен собор според условите на Фанар, бидејќи тој е една од страните во конфликтот и не може да биде организатор на разгледување на сопствените постаки во Украина. Враќањето во „критичкиот формат“ ќе биде грешка. Потребни се нови уредби и нови правила за соработка на помесните цркви. Најкорисното сценарио би било да се одржи Сеправославно советување под претседателство на трета страна.
3.„Украинскиот проблем“ во никој случај не треба да се сведува на прашањето за законитоста на хиерархијата на Православната Црква на Украина, заобиколувајќи го фактот дека Цариград се меша во јурисдикција на РПЦ. Судејќи според изјавите на Албанската, Кипарската, Романската и другите цркви, тие го замолкнуваат укинувањето на Актот од 1686 година и индиректно го признаваат правото на Цариград да одобри автокефалија во Украина. Овој проблем не треба да се игнорира и треба да се бара формирање на сеправославна комисија за проучување на историските документи поврзани со предавањето на Киевската митрополија на Московската патријаршија.
4. Треба да се развие теолошка критика за новата еклисиологија на Фанар. Денес, теологијата не треба да остане дел na кабинетските научници, туку треба да има практично значење за заштита на Православната вера. Меѓу другото, треба да се обрне внимание на анализата на модернистичката теологија на митрополитот Јован (Зизјулас), чии слаби точки се очигледни и претставуваат погодна мета за критики. Исто така, треба да се создадат меѓународни полигони за теолошки дијалог, кои ќе претставуваат алтернатива на оние што ги контролираат фанариотите.
5. РПЦ треба да формулира црковни принципи што ќе бидат јасни за сите помесни цркви и кои ќе можат да бидат истакнати како знак околу кој ќе се обединат сите противници на Истанбулскиот „папизам“. Овие принципи треба да бидат: вистински суверенитет на помесните цркви кои не зависат од каприците на Цариград; почитување на канонските граници на Црквите и она што е најважно – приматот на вистинската, а не привидната соборност во Црквата. Меѓу другото, треба да се потврди правото на секоја помесна црква да иницира оддржување на Сеправославен собор.
Со Благослов на Неговото Блаженство
+++Јован Хаџи
Администрација на МВПЦ
сестра марија
Translator
Посетители
ПАРАКЛИС НА МВПЦ ВО СОЛУН
ЖИВОТОТ МОНАШКИ Е ОДРЕДБА КОЈА СЕКОЈ ЕДЕН ЈА ДОНЕСУВА ИНДИВИДУАЛНО А НЕ ЗА ПРИЧИНА,ВО МАНАСТИР ИЛИ ПАРАКЛИС МОЖЕ ДА ЖИВЕАТ ПОВЕЌЕ МОНАСИ ИЛИ САМО ЕДЕН КОЈ ВО СВОЈАТА ОСАМЕНОСТ И ВО СВОЈАТА МОЛИТВА СЕ ДОБЛИЖУВА ДО ГОСПОД И ДО НЕГОВИТЕ ИСКУШЕНИЈА.
-
ДА СЕ ВАКЦИНИРМЕ ИЛИ НЕ?
Сестри и Браќа вие кој испративте маил пораки со прашање дали треба да постиме во колку се вакцинираме? Секој еден православен кој не е болен и не употребува лекови за некоја болест е оправдан и не треба да пости,додека дали да постиме во колку се вакцинираме е јасно ако сме во состојба која не е споена со здравјето секој еден треба да Пости кој ќе оди на Света Причест за Велигден. +++јован хаџи Рамноапостолни Словенски Просветители Свети Кирил и Методиј
- О, сефални и рамноапостолни Кириле и Методие, поклонувајќи се пред вашата чесна икона, срдечно ве молиме: погледнете милостиво на нас, кои со вашиот труд бевме просветени, и оградете не со вашата недремлива заштита од злобните демонски замки! Погледнете на ова лозје што го насадивте и не оставајте го на дивите свињи да го раскинуваат. Сочувајте ја, свети угодници Божји, нашата Православна вера, која вие ја изградивте врз камен-темелникот Христос, та да биде непоместлива и од овој камен да се растураат брановите на секое маловерие. Укрепете ги нашите пастири во сите добродетели и во подвигот на проповедање, вразумете ги верниците за да го слушаат нивниот глас. Сочувајте ги сите словенски земји од секое лишување, од оган и од меч, од смртоносни болести и од секакво зло. Слушнете го и секој човек, кој со вера ви пристапува и кој изискува благодатна помош од вас. Во страшниот, пак, час на смртта, бидете ни, на сите нас, благи застапници и прогонувачи на темните демонски сили, та во мир и покајание да го завршиме земскиот мегдан, да стасаме до насладување со вечните богатства и заедно со вас да ја прославуваме Пресвета Троица – Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!
АПОСТОЛИ ПЕТАР И ПАВЛЕ
Неговата Светост Патријарх Ерусалимски Иринеј I
Patriarch Irineos 1 Patriarch by the Mercy of God, of the Holy City of Jerusalem, All Palestine, Syria of Arabia, Beyond the Jordan, Cana of Galilee and Holy Sion.
Неговото Блаженство
Архиепископ Ветлеемски и Скандинавски ++Јован Хаџи-
ГОСПОДЕ, БЛАГОСЛОВИ ГИ МОИТЕ НЕПРИЈАТЕЛИ
Исус немал слуги, но сепак го викале Господар, Тој немал диплома,сепак го викале Учител, Тој немал лекови,сепак го викале Лекар, Тој немал војска,сепак и кралевите се плашеле од Него, Тој не освојувал воени битки ,сепак Го освоил светот, Тој не направил ниедно злодело,сепак го расапнале Тој бил закопан во гробот,сепак Тој живее денес.... МАКЕДОНСКА ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА,ОСЛО
СИМВОЛ НА ВЕРАТА
Tриесет и три молитви за триесет и трите јазли на бројаницата
01. Спомни, Господи, за мир во светот. 02. Господи, Исусе Христе, помилуј ја Црквата наша и нашето Православие. 03. Господи, Исусе Христе, помилуј го Архиепископот наш и неговото братство. 04. Господи, Исусе Христе, помилуј ги, низ целата Земја, Православните клирици и лаици. 05. Господи, Исусе Христе, помилуј го нашиот Духовник и отец и неговото братство. 06. Господи, Исусе Христе, помилуј ја нашата војска и безбедносните служби. 07. Господи, Исусе Христе, помилуј ги началниците на нашиот народ. 08. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои нè мразат, нè љубат и кои се молат за нас. 09. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите родители, добродетели и учители. 10. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите по тело и по дух браќа и сестри и роднини. 11. Господи, Исусе Христе, помилуј ги старите и осамените луѓе. 12. Господи, Исусе Христе, помилуј ги новороденчињата, незаштитените и слабите. 13. Господи, Исусе Христе, помилуј ги децата кои учат. 14. Господи, Исусе Христе, помилуј ги младите момчиња и девојки. 15. Господи, Исусе Христе, помилуј ги наркоманите, алкохоличарите и пушачите. 16. Господи, Исусе Христе, помилуј ги сопружниците на Православните семејства. 17. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите бремени сестри. 18. Господи, Исусе Христе, помилуј ги вдовиците и сираците. 19. Господи, Исусе Христе, помилуј ги разделените сопружници и нашите браќа и сестри во искушение. 20. Господи, Исусе Христе, помилуј ги болните по тело и по душа. 21. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои се трудат и работат во светите манастири и парохии. 22. Господи, Исусе Христе, помилуј ги благочестивите поклоници во светите манастири и цркви. 23. Господи, Исусе Христе, помилуј ги оние кои пловат, патуваат, летаат, затворениците и очајаните. 24. Господи, Исусе Христе, помилуј ги нашите ожалостени браќа. 25. Господи, Исусе Христе, помилуј ги судиите и политичарите. 26. Господи, Исусе Христе, помилуј ги опрелестените и оние кои го хулат светото Православие. 27. Господи, Исусе Христе, помилуј нè и дај ни време мирно. 28. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од болест, гнев, опасност и просвети ги лекарите и болничарите. 29. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од глад, нужда и несреќа. 30. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од жештина, пожари и земјотреси. 31. Господи, Исусе Христе, сочувај нè од поплави, тонење и мраз. 32. Господи, Исусе Христе, упокој ги и душите на отците, мајките, браќата и сестрите, роднините, дедовците и прадедовците наши. 33. Господи, Исусе Христе, помилуј ме мене грешниот.СВЕТА ТРОИЦА
ОСЛО ПАРАКЛИС МВПЦ
ВИСТИНСКО ПРАВОСЛАВИЕ
По предавството на Православието во рацете на се попогубната појава на екуменизмот во светот, се појави Вистинското Православие насекаде во светот, така да и ние, како Македонска Вистинска Православна Црква, се залагаме за зачувување на изворните вредности на Православието како што го предале Апостолите прво на првите цркви и епископи во раното Христијанство, а потоа тие на Светите Оци, кои на Седумте Вселенски Собори ги зацврстија темелите, односно ги одредија догмите и каноните на Светата Православната Црква. Сето ова Македонска Вистинска Православна Црква се заложува ништо да не биде сменето или да претрпи влијание од современото време. Македонска Вистинска Православна Црква доследно ќе ги спроведува учењата на Светото Писмо и делата на Светите Отци во своите вистини. Македонска Вистинска Православна Црква има и ќе има добри односи со сите оние кои сакаат да ја практикуваат заповедта на нашиот Господ Исус Христос,кој го промовира единството и љубовта , и покрај разликите, ставови и традиции на едни кон други , "Кога се двајца или тројца собрани во Мое име, Јас сум во средината" "Но ако и ние, или ангел од небото, ви проповеда друго евангелие, различно од она што ви го проповедавме, да биде проклет! Како што рековме порано и сега пак велам: ако некој ви проповеда евангелие, што се разликува од она што го примивте, да биде проклет! Дали јас сега ги уверувам луѓето или Бога? Или настојувам да им угодам на луѓето? Ако уште би им угодувал на луѓето, немаше да бидам Христов служител. Зашто, ве известувам, браќа, дека Евангелието кое го проповедав не е човечко,бидејќи ниту јас го примив од човек ниту го научив, туку преку откровението на Исуса Христа."(Гал.1,8-12) „Чувајте го чедо мое јазикот, како земјата. Зборот може да се изгуби како град, како земја, како душа. А што е со луѓето што го губат нивниот јазик, земјата, душата? Немојте да земате туѓи зборови во вашата уста. Ако се земе странски збор, не сте победиле, сте се отуѓиле. Подобро е да се изгуби најголемиот град на својата земја, но не најмалите и најзначајните зборови на вашиот јазик. Земји и држави не се освојуваат со ножеви и јазици. Бидете свесни дека непријателот ќе те покори и ќе те освоји колку што многу зборови ти земе и свои ти потури. Луѓето кои ги губат своите зборови, престануваат да постојат. Постои мој синко, болест која го напаѓа јазикот на телото како болест. Се сеќавам на такви инфекции и зарази. Најчесто тоа влијае на луѓето по рабовите, на допир на една нација во друга, каде што јазикот на јазикот тара на јазикот на друга нација„
НЕМА ВЕРА,БЕЗ ВИСТИНСКА ПРАВОСЛАВНА ВЕРА
„Господи Исусе Христе, Сине и Логосу на живиот Бог, по молитвите на Богородица и на сите Твои светии, помилуј ме, грешниот и непотребниот слуга твој“.
-
ЈАКОВОВА ЛИТУРГИЈА
Литургија на Светиот Апостол Јаков,братот Господов,неговото Евангелие е прогласено за неканонско како и сето останато досега не објаснето од канонската екуменитичка црква но Вистинската Црква го Чествува +++јован-хаџи ГОСПОД НИ ДАДЕ ДЕСЕТ ЗАПОВЕДИ
1. Јас сум Господ Бог твој, да немаш други богови освем Мене 2. Не прави идол или слика на она што е горе на небото, што е долу на земјата, што е во водата и под земјата, не им се поклонувај и не им служи. 3. Не изговарај го напразно името на Господа, твојот Бог. 4. Спомнувај си за денот на одморот за да го празнуваш, шест дена работи и сврши ги сите работи, а седмиот ден посвети го на Господа, твојот Бог. 5. Почитувај ги таткото и твојата мајка за да ти биде добро и да поживееш долго на земјата. 6. Не убивај. 7. Не прави прељуба. 8. Не кради. 9. Не сведочи лажно против својот ближен. 10. Не пожелувај ништо што е туѓо.
ПРВО ПОСЛАНИЕ НА СВЕТИОТ АПОСТОЛ ПАВЛЕ ДО КОРИНТЈАНИТЕ
„24. и, откако заблагодари, го прекрши и рече: „Земете, јадете, ова е телото Мое, кое се крши за вас; правете го ова за спомен Мој!” 25. По вечера, исто така, зеде и чаша, па рече:”Оваа чаша е Новиот завет во Мојата крв; ова правете го, кога ќе пиете за Мој спомен!” 26. Оти, кога ќе го јадете овој леб и кога ќе ја пиете оваа чаша, вие ќе ја објавувате смртта на Господа, додека Он не дојде. 27. Затоа, оној што недостојно јаде од овој леб и пие од чашата Господова, виновен ќе биде спрема телото и крвта на Господа. 28. Но, човекот да се испита самиот себе и потоа да јаде од овој леб и да пие од оваа чаша. 29. Зашто, кој јаде и пие недостојно, тој го јаде и пие своето осудување, бидејќи не го разликува телото Господово. 30. Па затоа меѓу вас има многу немоќни и болни, а мнозина и умираат. 31. Оти, ако бевме се испитувале сами себе, тогаш немаше да бидеме осудени.ЗА ЉУБОВТА КОН БОГА
АСКЕТСКИ ОГЛЕДИ, СВЕТИ ИГНАТИЈ БРЈАНЧАНИНОВ „ Многу подвижници, примајќи ја природната љубов како божествена, ја распалиле својата крв и ја распалиле својата фантазија. Состојбата на распаленост лесно преминува во состојба на измама. Оние кои се наоѓале во распаленост и измама, многумина ги сметале за исполнети со благост и светост, а тие биле жртви на самоизмама. Имало многу такви подвижници во западната црква, од времето кога таа упаднала во папизмот, кој богохулно му припишува на човекот божествени особини и на човекот му оддава поклонение кое одговара и прилега само на Бога. Тие подвижници напишале многу книги во својата распалена состојба во која самоизмамата им изгледала како божествена љубов, додека растроената вообразеност им прикажувала мноштво од виденија кои им ласкале на нивната самољубовост и грдост. Сине на источната Црква! Оддалечи се од читањето на таквите книги, оддалечи се од слушањето на поуките на самоизмамените. Раководи се според Евангелието и светите Отци на источната Црква, во смирение влегувај во духовната висина на божествената љубов, преку извршување на Христовите заповеди.“АПОСТАСИЈА
На 7 декември 1965 година, АПОСТАСИЈАТА (ОТПАДНИШТВОТО) на светското Православие од Бога е целосно исполнето. Вселенскиот патријарх Атенагора и папата Павле VI истовремено „ја отповикаа анатемата од 1054 година“. Анатемата беше објавена поради папската сеерес за да се заштити Православието од богохулните доктрини кои водат во пропаст. Со „отповикувањето“ на анатемата, Атенагора официјално прогласи дека папата и неговите следбеници биле неправедно одалачени, дека Црквата погрешно тврдела дека доктрините на папизмот биле лажни и дека навистина латинскиот папизам е дел од Православието! По заедничкото отповикување на анатемата во 1965 година, протагонистите на еретичкиот екуменизам, Атенагора и папата Павле VI, се сретнале во Рим во 1967 година за да го прослават безбожниот почеток на унијата на црквите. Унијата со папистите е потпишана во Баламонд во 1993 година од страна на православни екуменисти. Единството на Западот и Истокот е воспоставено! Вистинското Православие,Македонска Вистинска Православна Црква и Патријаршија е против овој безбожнички чин и се бориме против сите богохулни модернистички движења на „канонската Православна Црква“ која со својот широк пат води милиони души во вечна погибел.-
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
ИЖЕ ХЕРУВИМИ
Иже Херувими тајно образујушче, и животворјашчеј Тројице трисвјатују пјесн припјевајушче, всјакое ниње житејское отложим попечение. Јако да Царја всјех подимем, ангелскими невидимо дориносима чинми. Аллилуиа, аллилуиа, аллилуиа.ХЕРУВИМИ
Ние кои Херувимите таинствено ги изобразуваме и на Животворната Троица Трисвета песна му пееме, сега секоја животна грижа да ја оставиме. Како оние кои ќе Го примиме Царот на сите, со Ангелски Сили невидливо следениот. Алилуја, алилуја, алилујаАНГЕЛОТ СЕ ОТКРИВА
1. Товит го повика сина си Товија и му рече: „Синко, приготви му ја наградата што те придружуваше, а треба да му дадеме нешто повеќе.” 2. А Товија одговори и рече: „Татко, нема да бидам оштетен ако му ја дадам и половината од сè што донесов; 3. зашто тој ме доведе при тебе жив и здрав, тој ја излекува мојата жена, го донесе среброто и тебе те излекува.” 4. Старецот тогаш рече” „Тој навистина го заслужил тоа.” 5. Го повика ангелот и му рече: „Земи ја половината од сè што сте донеле, па оди си со мир.” 6. Тогаш ангелот ги повика нив двајцата на страна и им рече: „Благословувајте Го Бога, прославувајте ја Неговата величина пред сите што живеат за сето она што го направи Он за вас.Добро е да се благословува Бог, да се превознесува Неговото име и со побожност да разгласуваме за Неговите дела. 7. Добро е да се чува царската тајна, и пофално е да се разгласуваат Божјите дела. Правете добро и зло нема да ве снајде. 8. Добра е молитвата кога е сврзана со пост, милостиња и праведност. Подобро е малку со справедливост, отколку многу – со неправда; подобро е да правиш милостиња, отколку да собираш злато. 9. Милостињата избавува од смрт и може да очисти од секој грев. Оние што делат милостиња и прават добри дела, ќе живеат долго на земјата; 10. а оние што грашат – непријатели се на својот живот. 11. Од вас нема да сокријам ништо: веќе ви реков дека е добро да се сокрива царската тајна и дека е пофално да ги објавувам Божјите дела. 12. Кога се молевте ти и твојата снаа Сара, јас ги вознесував вашите молитви пред Светиот; кога ги погребуваше ти мртовците, и јас бев со тебе; 13. кога не те мрзеше да станеш и да го прекинеш твоето јадење, да станеш за да го погребеш мртовецот, не беше сокриено од мене дека правиш добро дело, и јас бев тогаш со тебе. 14. И сега Бог ме прати да те исцелам тебе и твојата снаа Сара. 15. Јас сум Рафаил, еден од седуммината ангели, кои ги однесуваат молитвите на светиите и се искачуваат пред славата на Светиот.” 16. Тогаш обајцата се преплашија и паднаа ничкум, зашто ги опфати голем страв. 17. Но тој им рече: „Не плашете се, да имате мир. Благословувајте Го Господа во векови. 18. Зашто јас не дојдов по својата волја, туку по волјата на нашиот Бог. Затоа благословувајте Го во векови. 19. Во сите денови дозволував да ме гледаат вашите очи, но јас ниту јадев ниту пиев; само на вашиот поглед така му изгледаше. 20. И сега, прославете го Бога, а јас се враќам при Бога, Кој ме прати. Сега ова што стана запишете го во книга.” 21. Тогаш станаа, но него веќе не го видоа. 22. И почнаа да раскажуваат за великите и чудесни Божји дела, да говорат за тоа како им се јавил Господов ангел.
ТЕБЕ БОЖЕ ТЕ ФАЛИМЕ
Тебе, Боже, Те фалиме, Тебе, Господи, Те исповедаме, Тебе Предвечниот Отец сета земја Те велича; Тебе (те фалат) сите ангели, Тебе – небесата и сите сили, Тебе – херувимите и серафимите Непрестајно Ти извикуваат: Свет, Свет, Свет е Господ Саваот, Небесата и земјата се исполнети од Твојата слава; Тебе преславниот апостолски хор, Тебе пофалниот пророчки број, Тебе Те фали пресветлото маченичко воинство, Тебе по сета вселена Те исповеда Светата Црква, Отецот со непоимливо величие, Твојот почитуван вистински и еднороден Син, И Светиот Утешител – Дух. Ти, Цару на славата, Христе, Ти на Отца си присносуштен Син: Ти за избавување го прими човекот, Не се згнаси од Девствената утроба; Ти го победи осилото на смртта, Им го отвори на верниците Царството Небесно. Ти седиш оддесно на Бога во славата на Отецот, Ќе дојдеш да ни судиш, како што веруваме. Затоа Тебе Те молиме: Помогни им на Твоите слуги, Коишто си ги искупил со Чесната Крв. Удостој ги со Твоите светии Да царуваат во Твојата вечна слава. (се смета дека следниве стихови, главно од псалмите, се додадени подоцна:) Спаси ги, Господи, Твоите луѓе, И благослови го Твоето наследство, Издигни ги и вознеси ги во вековите; Во сите денови да Те благословуваме Тебе И да го фалиме Твоето име во вечните векови. Удостој нè, Господи, во овој ден Да се сочуваме од грев. Помилуј нè, Господи, помилуј нè: нека биде Твојата милост на нас, Господи, како што се надевавме на Тебе. На Тебе, Господи, се надеваме, Да не се посрамиме во вековите. Амин. св.Амвросиј Медиолански-
СЕ ШТО ДИШЕ НЕКА ГО ФАЛИ ГОСПОДА
Псалм 148 1. Алилуја! Фалете Го Господа од небесата, фалете Го во височините! 2. Фалете Го, сите Негови ангели, фалете Го, сите Негови воинства! 3. Фалте го, сонце и месечино, фалете Го, сите светли ѕвезди! 4. Фалете Го, небесни небеса, и води над небесниот свод! 5. Нека го фалат Господовото име, зашто Тој заповеда и се создаде. 6. Ги постави засекогаш и довека, според закон што нема да помине. 7. Фалете Го Господа од земјата, морски чудовишта и сите бездни, 8. Оган и град, снег и магла, виорен ветер, што го исполнува Неговото слово! 9. Планини и сите ридови, плодоносни стебла и сите кедрови, 10. Ѕверови и сите животни, Лазачи и крилати птици! 11. Земски цареви и сите народи, кнезови и земски судии! 12. Момчиња и девици, старци со децата заедно. 13. Сите нека Го фалат Господовото име, зашто единствено Неговото име е возвишено! Неговата слава е над земјата и небото, 14. Тој ја поткрева силата на Својот народ, Тој ги прославува своите свети, Израелевите синови – народ што Му е близок. Алилуја! Псалм 149 1. Алилуја! Пејте Му на Господа нова песна, и во собранието на светите, Неговата фала! 2. Нека Му се весели Израел на Својот Творец! Нека Му викаат радосно синовите на Сион на својот Цар! 3. Нека Го фалат Неговото име со веселба, нека Го слават со тапанче и псалтир! 4. Зашто, Господ го љуби Својот народ, со спасение ги овенчува кротките! 5. Нека се радуваат светите славно, нека извикуваат радосно од своите постели! 6. Нека им бидат на устите слава кон Бога, а во рацете мечеви остри од двете страни, 7. за да извршат одмазда над народите, и казна над племињата; 8. за да им ги фрлат царевите во вериги, а благородниците во железни окови; 9. за да го извршат над нив одамна напишаниот суд – нека им биде на чест на сите Негови свети! Алилуја! Псалм 150 1.Слава на Бога! Фалете Го Бога во Неговото Светилиште, Фалете Го во величеството на небесниот свод! 2. Фалете Го заради Неговите силни дела, Фалете Го заради Неговата бескрајна величина! 3. Фалете Го со звуците на рогот, Фалете Го со псалтир и лира, 4. Фалете Го со игра и тапанче, Фалете Го со жичани инструменти и кавал, 5. Фалете Го со звучни кимвали, Фалете Го со воскликнувачки кимвали! 6. Сè што дише – Нека Го фали Господа! Алилуја! ПРЕД МАНАСТИРСКИ ВРАТИ
Кој тропа толку доцна во длабочината на ноќниот мир На портата затворена на светогорскиот манастир? „Веќе одамна помина вечерта и нема ноќ се зафаќа, Седи отци, калуѓери, отворете ми ја тешката врата. Светлина душата ми сака, а одмор моите нозе, Изморено е моето тело, уморни се моите нозе. Но крепка е волјата моја која ноќва кон вас ме води, Да го посветам животот на верата и на слободата да им годи. Ги презрев царските дворови, царската круна и облека, И сега еве светлина барам во скромниот манатстир до века. Отворете ми ја, чесни отци, тешката манастирска врата, И примете го царскиот син како најмлад од сите вас браќа. Зашкрипи тешката врата, а над неа бувот се тргна И со крештење ги разви крилата и се сокри во ноќта црна. А на прагот на храмот свет, каде Божјето име се слави, Со факел запален настојникот се јави. Тој факелот горе го крева, над својата глава света, И здогледа, чудејќи се, безопасно босо дете. Високо му е бледото чело, со измрсени густи коси, Но челото возвишено, божествена мудрост го краси. За рака го зема старецот, му го бакна бледото чело, И низ солзи прошепти: „Те примаме мило чедо“. Векови поминаа од таа ноќ чудесна, Векови поминаа и многу ќе поминат уште. Но тоа дете уште живее зошто живее неговата слава, Зошто тоа дете беше Растко, син на Немања, Свети Сава.ИСАИЈА,гл.10
1. Тешко им на оние што создаваат неправедни закони и пишуваат остри решенија, 2. за да ги отстранат сиромасите од правосудието и да ги ограбат правата на слабите меѓу Мојот народ, за да ги направат вдовиците свој плен и да ги грабаат сираците. 3. А што ќе правите вие во денот на посетата, кога смртта ќе дојде оддалеку? Кон кого ќе прибегнете за помош? Каде ќе го оставите богатството свое? 4. Без Мене тие ќе се превиваат меѓу окованите и ќе паднат меѓу убиените. При сето тоа нема да се одврати гневот Негов, раката Негова уште е протегната.
Братства
ОЧЕ НАШ
Молитвата „Оче наш“ е Господова молитва изговорена од устата на нашиот Спасител Господ Исус Христос. Според Светите Отци молитвата „Оче наш“ е скратено Евангелие, која секојдневно се кажува, најмалку трипати во денот: наутро, напладне и навечер, молитва со која се отпочнуваат сите богослуженија и молитвословија. Преведена е на сите можни јазици на кои е преведено Светото Писмо. Оваа молитва Господ ја кажал на самиот почеток на својата јавна проповед откако ги изговорил Заповедите на Блаженствата на прочуената „Беседа на гората“ во која ги изговорил основните поставки на Своето учење. Молитвата „Оче наш“ е образец како треба да се молат христијаните за разлика од еврејските првенци, фарисеите и книжниците. Господовата молитва има седум прозби и славословие. Првите три се однесуваат на Бог – Отецот, а другите четири на нас луѓето. Од сите прозби многу значајна е шестата која вели: „...и не не воведувај во искушение...“ Многумина велат како тоа Бог не воведува во искушение, ако Тој е Бог на љубовта, на мирот, на спасението? Бог не не воведува во искушение, но допушта искушенија и затоа Го молиме да не заштити од искушенијата. И самиот Господ, иако безгрешен, иако Божји Син, беше искушуван од сатаната. А искушението за вистинските верници значи челичење – да бидеме цврсти во верата. Знаеме од Светото Писмо какви искушенија имале праведниот Јов, патријархот Авраам кој бил спремен да го принесе на жртва својот син единец Исак и многу други примери.По оваа прозба е „...избави не од лукавиот...“ што значи дека првиот искушувач е ѓаволот, потоа светот, како и нашето тело кое постојано не распнува со своите страсти и прохтеви. Молитвата „Оче наш“ треба секој христијанин да ја знае на памет и во секое време и при нејзиното изговарање се стои исправено или се коленичи, се зависи од празникот и времето.A Morning Prayer by St Patrick
Lorica by St. Patrick (Lorica was a mystical garment or breastplate that protected the wearer from danger and illness. The word was attributed to this prayer because of the sections in it regarding protection from physical and spiritual enemies.) st patrickI arise today Through a mighty strength, the invocation of the Trinity, Through belief in the Threeness, Through confession of the Oneness of the Creator of creation. I arise today Through the strength of Christ’s birth with His baptism, Through the strength of His crucifixion with His burial, Through the strength of His resurrection with His ascension, Through the strength of His descent for the judgment of doom. I arise today Through the strength of the love of cherubim, In the obedience of angels, In the service of archangels, In the hope of resurrection to meet with reward, In the prayers of patriarchs, In the predictions of prophets, In the preaching of apostles, In the faith of confessors, In the innocence of holy virgins, In the deeds of righteous men. I arise today, through The strength of heaven, The light of the sun, The radiance of the moon, The splendor of fire, The speed of lightning, The swiftness of wind, The depth of the sea, The stability of the earth, The firmness of rock. I arise today, through God’s strength to pilot me, God’s might to uphold me, God’s wisdom to guide me, God’s eye to look before me, God’s ear to hear me, God’s word to speak for me, God’s hand to guard me, God’s shield to protect me, God’s host to save me From snares of devils, From temptation of vices, From everyone who shall wish me ill, afar and near. I summon today All these powers between me and those evils, Against every cruel and merciless power that may oppose my body and soul, Against incantations of false prophets, Against black laws of pagandom, Against false laws of heretics, Against craft of idolatry, Against spells of witches and smiths and wizards, Against every knowledge that corrupts man’s body and soul; Christ to shield me today Against poison, against burning, Against drowning, against wounding, So that there may come to me an abundance of reward. Christ with me, Christ before me, Christ behind me, Christ in me, Christ beneath me, Christ above me, Christ on my right, Christ on my left, Christ when I lie down, Christ when I sit down, Christ when I arise, Christ in the heart of every man who thinks of me, Christ in the mouth of everyone who speaks of me, Christ in every eye that sees me, Christ in every ear that hears me.